Γράφει η Αλεξάνδρα Κωνσταντίνου

Είναι στ’ αλήθεια εκπληκτικό πόσα πολλά μας προσφέρουν τα ταξίδια. Καινούριες εμπειρίες, γεύσεις, γνώσεις κι αισθήματα. Μια αλλαγή παράστασης έχει την ικανότητα να σου αλλάξει τον τρόπο σκέψης σου και να προσθέσει ένα επιπλέον λιθαράκι στον δρόμο προς την αυτοβελτίωση και την ευτυχία σου. Και σου το λέω εκ πείρας, αφού κάτι τέτοιο συνέβη και με μένα το περασμένο καλοκαίρι στην πόλη της Πίζας στην Ιταλία. Μια πανδαισία ανθρώπων, διάφορων χρωμάτων, ηλικιών και θρησκειών, βρίσκονταν κάτω απ’ τον περίφημο Πύργο της Πίζας και, επιστρατεύοντας όλη τους τη μαεστρία, προσπαθούσαν να βγάλουν την κλασική πλέον φωτογραφία όπου… γέρνουν τον πύργο με το ένα χέρι!

Έπειτα κι απ’ τις δικές μου -αποτυχημένες- προσπάθειες για να πετύχω τη σωστή λήψη, αναρωτήθηκα το εξής: άραγε ο εν λόγω πύργος θα προσέλκυε τον ίδιο αριθμό τουριστών καθημερινά και θα προκαλούσε τον θαυμασμό τόσων ανθρώπων ανά το παγκόσμιο εάν στεκόταν σε απόλυτη ισορροπία;

Αυτή μου η σκέψη επιβεβαίωσε για ακόμη μια φορά την προσωπική μου θεωρία για τη ζωή: το να είσαι διαφορετικός πολύ απλά πάει να πει ότι δεν είσαι αδιάφορος. Πόσοι από εμάς παραπονιόμαστε καθημερινά για τα ελαττώματά μας, τις αδυναμίες μας, τα ψεγάδια μας ή όπως αλλιώς συνηθίζουμε ν’ αποκαλούμε τα λιγότερο για εμάς ευχάριστα στοιχεία της εμφάνισης και της προσωπικότητάς μας; Αναρωτηθήκαμε, όμως, άραγε ποτέ ότι αυτά ακριβώς τα χαρακτηριστικά είναι που μας κάνουν να διαφέρουμε από το σύνολο και κατ’ επέκταση μας καθιστούν ενδιαφέροντα και μοναδικά πλάσματα;

Είναι το άθροισμα των χαρακτηριστικών μας που δημιουργεί το τέλειο δημιούργημα, που όμοιο του δεν υπάρχει κι ούτε θα υπάρξει ποτέ ξανά. Ήρθαμε στον κόσμο με αυτή τη μορφή και με αυτή θα φύγουμε. Στο ενδιάμεσο είναι υποχρέωση μας να δουλέψουμε ώστε ν’ αποδεχτούμε και ν’ αγκαλιάσουμε αυτά που τόσο απλόχερα μάς δόθηκαν.

Αυτό που εσύ ορίζεις ως «κουσούρι», ίσως στα μάτια των άλλων να μοιάζει με προσόν. Ανήκει σ’ εσένα και βρίσκεται εκεί για να δείξει κάτι, να σου μάθει κάτι ή απλά για να το αποδεχθείς. Και θες να μάθεις και το άλλο; Ίσως περιμένει από εσένα να το εξελίξεις, να το κάνεις τέλειο με τον δικό σου μοναδικό τρόπο. Και πού ξέρεις, ίσως το μετατρέψεις στο πιο δυνατό σου χαρτί! Σκέψου μόνο ότι ο Πύργος της Πίζας αρχικά φτιάχτηκε για να χρησιμοποιείται ως καμπαναριό για τον καθεδρικό ναό της πόλης, αλλά να που τελικά αντικείμενο θαυμασμού αποτελεί το καμπαναριό κι όχι ο μεγαλοπρεπής ναός!

Πώς θα καταφέρεις να μετατρέψεις το αρνητικό κομμάτι του εαυτού σου σε θετικό; Γι’ αρχή, προσπάθησε να εντοπίσεις ποιο στοιχείο του χαρακτήρα ή της εμφάνισής σου είναι αυτό που σε κάνει να αισθάνεσαι μειονεκτικά. Αφού το αναγνωρίσεις, ξεκίνησε δειλά- δειλά να συζητάς γι’ αυτό. Άκουσε τι γνώμη έχουν οι κοντινοί σου άνθρωποι σχετικά με αυτό. Εξοικειώσου με αυτό σου το κομμάτι. Αυτό θα σε βοηθήσει να πετύχεις τον δεύτερο σου στόχο, που δεν είναι άλλος από την αποδοχή. Το συγκεκριμένο στάδιο είναι το πιο δύσκολο και συνήθως και το πιο χρονοβόρο. Το τελικό στάδιο κι ο απώτερος σου σκοπός, είναι η ανάδειξη αυτού σου του στοιχείου!

Φαντάσου ανθρώπους που αντί να δημοσιεύσουν γι’ ακόμη μια φορά το σμιλεμένο τους κορμί στα κοινωνικά δίκτυα, επιλέγουν ν’ αφήσουν να φανεί μια ουλή που έχουν στο πρόσωπο και την οποία ανέκαθεν προσπαθούσαν να κρύψουν. Πόσο όμορφο θα ήταν αυτό και πόσο πιο λυτρωτικό.  Για να μας αποδεχθούν, θα πρέπει να μας αποδεχθούμε.

Ξεκίνησε από σήμερα να λειτουργείς με τρόπο που θ’ αναδεικνύει όλα τα στοιχεία του εαυτού σου κι όχι μόνο αυτά που είναι ευκολότερο να γίνουν αρεστά. Είτε πρόκειται για μια ουλή στο πρόσωπο είτε για μια ψυχική ασθένεια που σε ταλαιπωρεί, είναι στο χέρι σου ν’ αποδεχτείς ολοκληρωτικά τον εαυτό σου και να ενθαρρύνεις και τους άλλους να σε μιμηθούν. Είναι στο χέρι σου να μετατρέψεις την αδυναμία σου σε δύναμη. Είναι στο χέρι σου να επιτρέψεις στους άλλους να κοντοσταθούν για να θαυμάσουν το τέλειο δημιούργημα που είσαι!

*Αφιερωμένο στην παιδική μου φίλη. Ξέρεις ποια είσαι.