Γράφει η ψυχολόγος Θέκλα Πετρίδου
…Το να θυσιάζεσαι για τα παιδιά σου, μόνο αγάπη δεν είναι. Η νοοτροπία που επιτάσσει πως ο γονιός δεν πρέπει να επιδιώκει τα δικά του καλώς νοούμενα συμφέροντα για να μεγαλώσει σωστά τα παιδιά του έχει καταστρέψει πολλούς γονείς και πολλά παιδιά αντίστοιχα. Δεν έχω θυσιαστεί ποτέ για τα παιδιά μου κι ούτε και πρόκειται, επειδή θέλω να είναι ανάλαφρα κι ελεύθερα από οποιαδήποτε αίσθηση ευθύνης απέναντι στο άτομό μου.
Ο γονιός φέρει ευθύνη που αποφάσισε να κάνει παιδιά. Τα παιδιά δεν έχουν καμία ευθύνη απέναντι σ’ εμάς! Για τη δική μου συναισθηματική ισορροπία, τη διασκέδαση, την ξεκούραση, το ξέδομα, τη σεξουαλικότητα, είμαι υποχρεωμένος να φροντίσω εγώ κι όχι το παιδί μου…
…Μη στοιχειώνεις τη ζωή των παιδιών σου λέγοντας τους «Εγώ που θυσιάστηκα για εσάς». Όχι, κυρία μου/κύριε μου. Δε θυσιάστηκες για εμάς. Φοβόσουν ν’ ακολουθήσεις τις επιθυμίες σου, τρόμαζες να επιδιώξεις τα όνειρά σου και βολεύτηκες όπως-όπως μ’ εμάς. Μας κατέστησες σκοπό της δικής σου ζωής κι έκανες οικειοθελώς υπερβολικά πράγματα για εμάς. Δε σου το ζητήσαμε και φυσικά δεν είναι για το δικό μας καλό, επειδή το λες εσύ.
Ποιο είναι το καλό μας; Ποιο είναι το καλό του παιδιού μας; Δεν ξέρω! Αυτό που ξέρω σίγουρα είναι πως δεν είναι για το καλό του να προβάλλουμε πάνω του τις ανεκπλήρωτες επιθυμίες μας, να μη ζούμε τη δική μας ζωή κι ύστερα να του το χρεώνουμε. Δε μας ανήκουν τα παιδιά μας. Δεν είναι κτήματά μας. Είναι ξεχωριστοί, διαφορετικοί άνθρωποι. Κι αγάπη είναι να το αναγνωρίσουμε αυτό και να το σεβαστούμε…
…Οι περισσότεροι από εμάς επαναλαμβάνουμε τη στάση των γονιών μας όταν μας μεγάλωναν. Βάζουμε τον δίσκο να παίζει. Αν ο εαυτός σας ακούγεται σαν τη μάνα σας, μη χαίρεστε. Δεν είναι καθόλου χαριτωμένο. Είναι εξαιρετικά τρομακτικό. Και σίγουρα δεν είναι αγάπη…
*Το άρθρο αποτελείται από αποσπάσματα του κεφαλαίου «Αγάπη δεν είναι θυσία» από το βιβλίο της ψυχολόγου Θέκλας Πετρίδου με τίτλο «Χαρούμενη μαμά = Χαρούμενα παιδιά» που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ψυχογιός
