Γράφει η Έφη Φωτεινού
Ανυπομονώ να έρθουν τα Χριστούγεννα. Αγαπώ τα Χριστούγεννα κι όχι μόνο αυτά καθ’ αυτά, αλλά και την προ – Χριστουγεννιάτικη περίοδο. Αυτή τη γλυκιά αναμονή, την παιδική προσμονή κι ας έχουμε ενηλικιωθεί προ πολλού, που ξεκινάει στις αρχές του Δεκεμβρίου και μας παρασέρνει στην παραμυθένια ατμόσφαιρα της.
Η μαγεία βρίσκεται ολούθε. Και βρίσκεται στα μικρά πράγματα, όπως στη μυρωδιά των γλυκών που ξεχύνεται από την κουζίνα σε όλο το σπίτι μας ή που μπαίνει σκαστή από το παραθύρι μας απ’ το τσουρέκι και τα μπισκότα που ψήνει η γειτόνισσα.
Τη γευόμαστε στα μελομακάρονα τα τραγανά ή τα ποτισμένα με μπόλικο μέλι και στους κουραμπιέδες με την περίσσια άχνη. Στις λιχουδιές που μπορούμε να φάμε χωρίς τύψεις, γιατί Χριστούγεννα χωρίς δίπλες γίνεται; Δε γίνεται! Και δε θα ασχοληθούμε τώρα μη γίνουμε κι εμείς διπλοί, θα τα χάσουμε αργότερα, μπαίνει κι αυτό στους στόχους της νέας χρονιάς.
Τη βλέπουμε στα αγαπημένα μας παιδικά και ενήλικα φατσάκια, που ξετυλίγουν το πακέτο με το δωράκι που σκεφτήκαμε να τους αγοράσουμε ή να φτιάξουμε με τα χεράκια μας. Διακρίνεται στα πολύχρωμα λαμπάκια κι αστεράκια που αναβοσβήνουν και στολίζουν δέντρα και σπίτια και στις πόλεις που φοράνε τα γιορτινά τους.
Την ακούμε στις παιδικές φωνούλες που μας χτυπάνε το κουδούνι αχάραγα και μας λένε τα κάλαντα. Ακόμη καλύτερα αν η παιδική φωνούλα ανήκει σε δικό μας μικράκι που χτυπάει με χαρά το τριγωνάκι του. Όσο πιο μικρό, τόσο πιο πρωτόγνωρα όλα αυτά και τόσο μεγαλύτερη η μαγεία.
Αν έχουμε παιδί, το να ζήσουμε τη μαγεία των Χριστουγέννων είναι μονόδρομος. Δε γίνεται αλλιώς, βρίσκεται απλόχερα παντού, όλοι οι δρόμοι οδηγούν εκεί.
Όλες οι πόλεις έχουν χώρους οργανωμένους κατά τέτοιο τρόπο που μας μεταφέρουν νοερά στο Βόρειο Πόλο, και πιο συγκεκριμένα, στο χωριό του Άγιου Βασίλη. Μέρη διαμορφωμένα καταλλήλως που μας επιτρέπουν να εισχωρήσουμε στο μυστικό εργαστήριο των ξωτικών – βοηθών του Αγίου Βασίλη, να κάνουμε σκανταλιές μαζί τους και να παίξουμε με τη ψυχή μας, έχοντας δικαιολογία το παιδί μας, το ανιψάκι, το βαφτιστήρι μας.
Αυτή είναι η μεγαλύτερη μαγεία των Χριστουγέννων. Γινόμαστε οι ίδιοι παιδιά, κάνουμε διάλειμμα από τα καθημερινά προβλήματα της ενήλικης ζωής, ξεκουραζόμαστε, αφηνόμαστε, βάζουμε σε μια παρένθεση λογαριασμούς, πληρωμές και σχετικά, για να ασχοληθούμε αργότερα. Όλα τα ενοχλητικά, δυσάρεστα και πιεστικά, μπορούν να περιμένουν μέχρι να τελειώσουν οι γιορτές.
Παρασυρόμαστε κι από τα χαρούμενα παιδικά προσωπάκια που προσπαθούν να μην κάνουν πολλές αταξίες για να τους φέρει ο Άγιος Βασίλης δώρα. Η χαρά τους είναι μεταδοτική. Τους βοηθάμε να γράψουνε το γράμμα στον αγαπητό Άγιο, κάνουμε σουρεάλ συζητήσεις μαζί τους για την ώρα άφιξης του Ρούντολφ, πώς θα μπει στο σπίτι, αν θα καταφέρουν να τον πετύχουνε φέτος. Κάποιοι μερακλήδες γονείς οργανώνουν ολόκληρο σχέδιο, κανονικό σενάριο με πλοκή για την παράδοση – παραλαβή των δώρων από τον κοκκινοφορεμένο Άγιο.
Χαλαρώνουμε με τα μέλη της οικογένειάς μας και τους φίλους μας, που βλέπαμε με το σταγονόμετρο όλη την υπόλοιπη χρονιά και τώρα υπάρχει χρόνος να πιούμε μια ζεστή σοκολάτα σαν άνθρωποι, να καθίσουμε στο ίδιο τραπέζι για φαγητό.
Δεν ξυπνάμε τρέχοντας για δουλειές και υποχρεώσεις, αλλά μπορούμε να μείνουμε κάτω από παπλώματα και χουχουλιάζοντας να παρακολουθήσουμε για εκατομμυριοστή φορά το «Μόνος στο σπίτι» και τον «Σκρουτζ και το πνεύμα των Χριστουγέννων” ή κάποια άλλη κλασσική χριστουγεννιάτικη ταινία.
Το αληθινό πνεύμα των Χριστουγέννων είναι και το σημαντικότερο. Αυτές τις ημέρες, βρίσκεται χρόνος να ασχοληθούμε, να προσφέρουμε το κάτι παραπάνω, αυτό που θα θέλαμε να κάνουμε πιο συχνά αλλά λόγω του τρεξίματος που ‘χει η καθημερινότητα μας, αναβάλλουμε και τελικά δεν κάνουμε.
Κι αυτό ισχύει τόσο για τους δικούς μας ανθρώπους, που μπορούμε να αφιερώσουμε περισσότερο και ποιοτικότερο χρόνο, όσο και για αγνώστους μας, με βασικές ανάγκες. Να σταθούμε σε εκείνους που δεν έχουν σταθεί τόσο τυχεροί όσο εμείς και δεν έχουν όσα έχουμε και θεωρούμε και δεδομένα.
Τα Χριστούγεννα είναι αγάπη, προσφορά, οικογένεια, θαλπωρή, εικόνες. Χτίζονται αναμνήσεις και οι όμορφες αναμνήσεις είναι όπλο κατά της στενοχώριας. Είναι το καταφύγιο μας, αυτό που θα μας κάνει να χαμογελάσουμε όταν είμαστε δύσκολα και θα μας ανεβάσει. Οι άνθρωποι με χαρούμενες αναμνήσεις είναι και οι πιο ευτυχισμένοι.
Και όλοι θα συμφωνήσουμε ότι το να στολίζεις το χριστουγεννιάτικο δέντρο, με ή χωρίς παιδιά, να βλέπεις χιόνι και να παίζεις χιονοπόλεμο και να φτιάχνεις χιονανθρώπους ή να κάνεις σκι, αν είμαστε αθλητικοί τύποι, είναι κάτι ευχάριστο.
Όπως και να δίνεις φιλιά κάτω από το γκι, όπως προστάζει το έθιμο. Σχηματίζεται αυτή η καμπύλη που ονομάζεται χαμόγελο και δημιουργεί όμορφες αναμνήσεις που διατηρούνται στο μυαλό και την καρδιά όσα χρόνια κι αν περάσουν.
Η Έφη Φωτεινού είναι blogger και μπορείς να τη διαβάζεις και στο www.nouazetamefountouki.gr
