Γράφει η Μελίνα Δημητρίου
Και ξαφνικά σιγή..
Και ξαφνικά μπορούμε να αναπνέουμε και να ζούμε μόνο με τον αέρα, το φαγητό, το νερό, τη στέγη, τις ανέσεις του δικού μας σπιτιού και ό,τι μπορούμε να βιώσουμε και να δημιουργήσουμε μέσα σε αυτό! Ο ήλιος ανατέλλει, ο ήλιος δύει, το φεγγάρι κάνει τους κύκλους του κανονικά και εμείς είμαστε ακόμα εδώ περιέργως χωρίς τα δέκα χιλιάδες «πρέπει» που αν δεν τηρούνταν νομίζαμε θα έπεφτε το σύμπαν να μας πλακώσει. Και όμως έπεσε από μόνο του! Το μόνο που μαθαίνουμε αυτή τη στιγμή να τηρούμε, εκτός από τις οδηγίες των Αρχών, είναι η προστασία και η αγάπη για τον εαυτό μας αλλά και για τους άλλους..
Λέξεις που χαρακτηρίζουν την καθημερινότητα του ανθρώπου έστω και καταναγκαστικά στις μέρες του κορωνoϊού: Αλληλεγγύη, προσφορά, σύνδεση, συλλογικότητα, φροντίδα σώματος και υγείας, αυταγάπη, χρόνος για «ενδοσκόπηση», αυτογνωσία και θεραπεία, ακόμα και ψυχική εξέλιξη, χαμηλότεροι ρυθμοί, ανάσα ζωής, σεβασμός στη Γη. Οι ίδιες λέξεις που περιγράφουν ακριβώς όλα αυτά που απουσίαζαν σε μέτριο ή μεγάλο βαθμό από τη ζωή μας μέχρι το κτύπημα ενός Ιού που μας ξύπνησε κάπως απότομα από το όνειρο. Ενα όνειρο στο οποίο τρέχαμε συνεχώς και προλαβαίναμε, και ξανά τρέχαμε και ξαναπρολαβαίναμε.. Τυχαίο; Μήπως κάποιο μήνυμα μας στέλνει η ίδια η ζωή, η ίδια η φύση, με τους ρυθμούς της οποίας χάσαμε προ πολλού τον συντονισμό και πάμε τώρα να ξαναβρούμε; Ασχέτως αν ο Κορωνοϊός είναι ή όχι ένα σκόπιμο δημιούργημα κάποιων με αλλότρια κίνητρα.
Ζούσαμε στο παρελθόν, ζούσαμε στο μέλλον, όχι όμως στο παρόν. Με το μυαλό μας συνεχώς κολλημένο στα διάφορα προβλήματα και τις διάφορες πιθανές τους λύσεις, μη αφήνοντας τον εαυτό μας να ζήσει, στο εδώ και στο τώρα. Να βιώσει τη στιγμή σαν κάτι ενδιαφέρον και καινούργιο, και να την εξερευνήσει, όπως ακριβώς κάνουν τα παιδιά. Σκεφτείτε..τα παιδιά δεν χρειαζόταν να πάρουν αυτό το μήνυμα, και τα παιδιά είναι τα μόνα που δεν νοσούν από αυτή την ασθένεια, ευτυχώς, αλλά τη μεταφέρουν μη γνωρίζοντας ότι μεταφέρουν και το μήνυμα.
Από την υπερβολική «γνώση» που αποκτήσαμε νομίζαμε ότι τα ξέραμε όλα γι΄αυτό δεν κάναμε ποτέ μια παύση από το τρέξιμο του μυαλού και του σώματος για να κοιτάξουμε προσεκτικά, να ακούσουμε, να αφουγκραστούμε, να νοιώσουμε..τι συμβαίνει γύρω μας, τι συμβαίνει μέσα μας, τι συμβαίνει στους άλλους.. Τους άλλους που προσπαθούσαμε να αγαπήσουμε, κάπου μεταξύ των μεγάλων φιλοδοξιών και των διλημμάτων μας, με τους δικούς μας πάντα όρους και πολλές φορές επιφανειακά.
Ήταν όλα δεδομένα και όλα εμπόδια στους χιλιάδες στόχους μας, οι περισσότεροι από τους οποίους δεν είχαν καμία σχέση με την πραγματική μας ευτυχία. Οι υπερβολές, οι καταχρήσεις και η απληστία της ανθρωπότητας οδήγησε στη μεταξύ μας αποξένωση και δημιούργησε τη μεγάλη απάτη της διαφορετικότητας με βάση το χρήμα, την εξουσία και τόσα άλλα. Απάτη, η οποία αυτή τη στιγμή καταρρέει πανηγυρικά, αφού πλούσιοι και φτωχοί, βασιλείς και κοινοί θνητοί κινδυνεύουν το ίδιο από τον κοινό εχθρό ο οποίος έριξε το Εγώ μας στα τάρταρα, και μας έκανε να αντιληφθούμε ότι είμαστε όλοι εύθραυστοι και προσωρινοί. Ότι οφείλουμε να δώσουμε περισσότερη σημασία στην υγεία μας, σωματική και ψυχική, άρα και περισσότερο χρόνο και επένδυση. Άρα, λογικά λιγότερο χρόνο και επένδυση στο τρέξιμο για να προλάβουμε..
Αφού φέραμε τη Γη στα όρια της άρχισε να μας αποβάλλει σαν μικρόβια διασκορπισμένα στην επιφάνεια της, η να μας στοιβάζει πίσω στα σπιτάκια μας για να μπορέσει να αρχίσει ξανά να αναπνέει.Eπρεπε ως ανθρωπότητα να χάσουμε πολλές χιλιάδες ζωές, χρήμα, ενέργεια, εργατοώρες (και ακόμα χάνουμε), να απομονωθούμε και να περιορίσουμε την ελευθερία μας, ώστε να μας δοθεί η ευκαιρία να αντιληφθούμε αυτά που έχουν πραγματική αξία στη ζωή μας.
Αυτά τα νέα στοιχεία που μας επιβάλλει η παρούσα κατάσταση λοιπόν, μπορούν να μεταμορφωθούν, αν το θέλουμε, σε δώρα ζωής. Είναι στο χέρι μας συλλογικά αλλά και ατομικά, είναι καθαρά υπό την ευθύνη μας, το πώς θα διαμορφώσουμε τις ζωές μας, και πώς θα συνδεθούμε μεταξύ μας και με τη Γη, να γίνουμε πιο πνευματικοί και ολοκληρωμένοι άνθρωποι, με υγιείς και ουσιαστικές σχέσεις, πρώτα με τον εαυτό μας και με τους άλλους επακόλουθα, με τα στοιχεία της αλληλεγγύης, της συλλογικότητας, της προσφοράς, της δημιουργικότητας και της απλότητας να συνεχίσουν να υπερισχύουν και μετά το πέρας της παρούσας πανδημίας. Μόνο έτσι θα καταφέρουμε να αναχαιτίσουμε τον όποιο Κορωνοϊό, σήμερα ή αύριο, και επίσης τις όποιες προσπάθειες ελέγχου και χειραγώγησης των πολιτών και των κοινωνιών.
Αυτή τη στιγμή μέσα στον περιορισμό κινήσεων και τη στατικότητα που ζούμε, καθώς το άγχος και οι χιλιάδες σκέψεις της καθημερινότητας μας αρχίζουν να καταλαγιάζουν, ανακαλύπτουμε ποιοι πραγματικά είμαστε, πίσω από τις διάφορες ετικέτες ( επάγγελμα, κοινωνικό status, οικογένεια, εθνικότητα κ.ά), η ψυχή μας απελευθερώνεται πιο πολύ από ποτέ. ‘Ετσι έχουμε τη δυνατότητα και τον χρόνο να δούμε τις φωτεινές και τις σκοτεινές της πλευρές, τα τραύματα της, τα όνειρα της, τις ανάγκες και τις επιθυμίες της, να αρχίσουμε να τη θεραπεύουμε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, να την εξελίσσουμε και να την εκφράζουμε προς τα μέσα αλλά και προς τα έξω, να ξεκαθαρίσουμε τί μας κάνει καλό και τι όχι. Η προσωρινή μοναξιά μας μπορεί να οδηγήσει στις καλύτερες σχέσεις, είτε με αυτούς που ήδη έχουμε στη ζωή μας είτε με αυτούς που θα επιλέξουμε στην πορεία.
Πολύτιμα εργαλεία σε αυτό το ταξίδι της αυτογνωσίας, της αυτοανάπτυξης και της πνευματικής ολοκλήρωσης μπορούν να γίνουν το διάβασμα, η άσκηση, η υγιεινή διατροφή, οι τέχνες, ο καθημερινός διαλογισμός, η προσευχή, η ψυχοθεραπεία, οι ενεργειακές πρακτικές και θεραπείες και η εξάσκηση ενσυνείδησης (mindfulness practices) κι ευγνωμοσύνης.
Αν αντιληφθούμε πόσο πολύ επηρεάζει η ενέργεια μας τη ζωή μας, τους άλλους και το συλλογικό πεδίο, μπορούμε να μάθουμε να ακτινοβολούμε γύρω μας αγάπη και φως, παρά αρνητικότητα και μιζέρια. Μπορούμε να αρχίσουμε να βιώνουμε την κάθε στιγμή, να την παρατηρούμε και να ζήσουμε επιτέλους, στο εδώ και τώρα.
*Η Μελίνα Δημητρίου είναι δημοσιογράφος κι Ενεργειακή Θεραπεύτρια Eternal Light – Reiki Healings
