Γράφει η Μελίνα Αγγελάκη
Η ιστορία του Jacob Barnett, η οποία πρόσφατα έγινε και βιβλίο από την ίδια του τη μητέρα, σίγουρα μπορεί ν’ αποτελέσει πηγή έμπνευσης για πάρα πολλούς ανθρώπους. Κυρίως όμως για οικογένειες που στα μέλη τους συμπεριλαμβάνονται άτομα που πάσχουν από οποιαδήποτε μορφή αυτισμού.
Ο Jacob Barnett ο οποίος έχει IQ 170, υπολογίζεται πως είναι υψηλότερο από αυτό του Einstein, διαγνώσθηκε ότι πάσχει από Aspergers, μια μορφή αυτισμού όταν ήταν δύο ετών. Σήμερα ως έφηβος πλέον, βαδίζει προς το βραβείο Νόμπελ.
Σε ηλικία δύο ετών οι γονείς του τον πήγαν στο σχολείο, όπου εκεί τους πρότειναν να τον δει κάποιος ειδικός. Όπως διαπιστώθηκε από τους γιατρούς, ο μικρός τους είχε αυτισμό κι όπως τους ενημέρωσαν, ο Jacob θα δυσκολευόταν ακόμη και για τα πιο απλά πράγματα στην καθημερινότητά του. Άρχισε λοιπόν, να παρακολουθεί ένα αρκετά αυστηρό πρόγραμμα για άτομα με αυτισμό, ώστε να μπορέσει στην πορεία ν’ ανταπεξέλθει μόνος του σε βασικές διαδικασίες, αλλά κυρίως να καταφέρει κάποια στιγμή να ξαναμιλήσει, γιατί ξαφνικά έχασε και την ομιλία του.
Η μητέρα του Christine Barnett, παρατηρούσε όμως πως όταν ο μικρός τους βρισκόταν στο σπίτι, σχεδίαζε στο πάτωμα του δωματίου του κάποιους μαθηματικούς τύπους, κάτι που διαπίστωσαν λίγο αργότερα τι ακριβώς σήμαινε. Γενικότερα έδειχνε να σκέφτεται πάρα πολύ κι υπέθεσε πως ίσως αυτός ήταν κι ο λόγος που δεν μιλούσε, διότι το μυαλό του «υπερλειτουργούσε». Αποφάσισε λοιπόν, να τον κρατήσει στο σπίτι και ν’ αρχίσει να τον διδάσκει η ίδια πράγματα που έδειχναν να τον ενδιαφέρουν και να του διαβάζει βιβλία που αγαπούσε.
Ένα βράδυ όταν ήταν τριών, θέλοντας να του χαρίσει μια γλυκιά εμπειρία, η μητέρα του τον πήγε στην εξοχή κι υπό τη μελωδία της τζαζ άρχισαν να χορεύουν και να παρατηρούν τ’ αστέρια. Λίγους μήνες αργότερα σε μια επίσκεψή τους στο πλανητάριο, ένας καθηγητής έκανε κάποιες ερωτήσεις σχετικά με τους πλανήτες και το πλανητικό σύστημα κι ο Jacob χωρίς να διστάσει σήκωσε το χέρι του κι απάντησε με μεγάλη ευκολία, εκπλήσσοντας ευχάριστα τους παρευρισκόμενους. Η ομιλία του είχε επανέλθει πλήρως και όταν έγινε τεσσάρων μπορούσε ήδη να μιλάει 4 γλώσσες.
Η Christine παρατηρώντας το γιο της καθημερινά, διαπίστωνε πως είχε κάποιες ιδιαίτερες ικανότητες στις επιστήμες και προβληματισμούς που αφορούσαν ερωτήματα διάσημων αστροφυσικών και μαθηματικών. Στα 11 του χρόνια είχε ήδη τελειώσει την ύλη των μαθηματικών του High School μέσα σε μόλις δύο εβδομάδες.
Η μητέρα του έκανε ένα βίντεο με τον Jacob να εκφράζει τους προβληματισμούς του πάνω σε επιστημονικά ζητήματα που απασχολούν εδώ και χρόνια τους ειδικούς και το ανέβασε στο You tube. Το βίντεο του, το είδε ο Scott Tremaine, διάσημος καθηγητής του Princeton University στο New Jersey όπου μελετούν και διδάσκονται τον Albert Einstein, τον Robert Oppenheimer και τον Kurt Gödel.Ο καθηγητής έμεινε έκπληκτος με τις γνώσεις που είχε αφομοιώσει τόσο γρήγορα ο νεαρός και κυρίως με τα ερωτήματά του πάνω στην αστροφυσική και στις θεωρητικές επιστήμες και τις ερμηνείες που προσπαθούσε να δώσει. Κυρίως για τη θεωρία της σχετικότητας του Einstein.
Μετά την αποφοίτηση του από το Κολλέγιο, έχοντας διαπρέψει στον τομέα της Αστροφυσικής και στην Κβαντική Μηχανική καθώς και στο ερευνητικό τμήμα του Κολλεγίου, μετακόμισε στον Καναδά στο Perimeter Institute, απ’ όπου έχει περάσει η ελίτ των επιστημόνων όπως ο Stephen Hawking και πολλοί άλλοι. Μάλιστα είναι φοβερά δύσκολο να σε δεχτούν στο συγκεκριμένο Πανεπιστήμιο, πόσο μάλλον όταν είσαι μόλις 15 ετών. Ο Barnett εξακολουθεί να βρίσκεται ακόμη και σήμερα στο Perimeter και στο Πανεπιστήμιο του Waterloo για να πάρει το διδακτορικό του.
Έχοντας ήδη πολλές επιτυχίες στο βιογραφικό του και λαμβάνοντας υπόψη το νεαρό της ηλικίας του σίγουρα σε λίγα χρόνια όλοι θα μιλούν για τον Νομπελίστα Jacob Barnett.
Θα μιλούν για ένα αυτιστικό παιδί που οι γιατροί πίστευαν πως δε θα είναι σε θέση να κάνει και πολλά και που έπεσαν μέσα μόνο σ’ ένα. Εξακολουθεί να μη δένει τα κορδόνια των παπουτσιών του, όχι γιατί δεν μπορεί αλλά γιατί έχει σημαντικότερα πράγματα ν’ ασχοληθεί, γι’ αυτό συχνά εμφανίζεται με σανδάλια. Αλλά όσον αφορά τις επιστήμες «λύνει και δένει» σε τέτοιο βαθμό που κανείς δεν φανταζόταν. Ο ίδιος βέβαια, δεν πιστεύει πως είναι ευφυής και το μόνο που δηλώνει είναι πόσο περήφανος είναι που είναι αυτιστικός, γιατί ο αυτισμός όπως λέει είναι ο τρόπος που σκέφτεται και βλέπει τον κόσμο κι εξαιτίας του είναι σε θέση να έχει κάνει σήμερα τόσα πολλά.
Αυτό που όλοι πρέπει να θυμόμαστε είναι τα λόγια της Christine Barnett:
«Να παρακολουθείτε τα παιδιά σας, να τ’ αγαπάτε και να τα στηρίζετε στις επιλογές τους. Τα αυτιστικά παιδιά έχουν ικανότητες και δυνατότητες, απλώς θέλουν λίγη περισσότερη προσοχή ώστε ν’ ανακαλύψουμε ποιες είναι αυτές και να εστιάσουμε εκεί. Αλλά ποτέ μα ποτέ μην παίρνετε τίποτε ως δεδομένο. Αφήστε τα να σας δείξουν τι και πόσα μπορούν…»
*Διαβάσαμε την είδηση στο www.spaceacademy.org
