Γράφει η ψυχολόγος Θέκλα Πετρίδου

Όταν ήμουν μικρή κι ανόητη, πίστευα πως «τα καλά ζευγάρια δεν τσακώνονται ποτέ».

Τώρα που πλέον είμαι μεγαλύτερη κι ανόητη, έχω διαπιστώσει στην πράξη και στην κλινική και την φυσική, πως ζευγάρι που δεν τσακώνεται, δεν είναι ζευγάρι!

Ζευγάρι σημαίνει δυο άνθρωποι που είναι μαζί σε μια σχέση, μια σχέση είναι μια σύνδεση. Δυο άνθρωποι που συνδέονται δεν υπάρχει περίπτωση να μην συγκρουστούν. Εδώ με τον ίδιο τον εαυτό μας συγκρουόμαστε κάθε τρεις και λίγο, με τον άλλον που είναι ολόκληρος ξεχωριστός άνθρωπος δεν θα κοντραριστούμε;

Όταν ζεις μαζί με τον άλλον και κυριολεκτικά και μεταφορικά, κι όταν νοιάζεσαι ουσιαστικά για το μαζί και το πώς νιώθεις εσύ από την συμπεριφορά του άλλου και πώς νιώθεις ο άλλος από την δική σου, ενσυναίσθηση το λέμε αυτό οι ψυχολόγοι, δεν υπάρχει περίπτωση να μη γίνει κάποια στραβή και ν’ ανάψουν τα αίματα.

Και τα αίματα θ’ ανάψουν όταν υπάρχει φωτιά. Και η φωτιά είναι η συνύπαρξη, η σχέση, το πάθος.

Δεν μπορεί να σε θυμώσει κάποιος που δεν σε ενδιαφέρει. Γιατί δεν σου είναι σημαντικός. Ας πάει να κάνει ότι θέλει ο οποιοσδήποτε. Κι όντως σε κάποια «ζευγάρια», το «ταίρι» τους είναι ο οποιοσδήποτε. Τους είναι παντελώς αδιάφορο. Δεν τους καίγεται καρφί για το τι του συμβαίνει. Δεν τους συγκινεί καμιά εκδήλωση εκ μέρους του είτε θετικού, είτε αρνητικού συναισθήματος. Μπορεί το άλλο πρόσωπο με το οποίο συζούν να έχει καταντήσει καταθλιπτικός ή αλκοολικός,  και να μην το έχουν πάρει καν είδηση. Επειδή δεν ασχολούνται.

Γιατί όταν ασχολείσαι, νοιάζεσαι κι αγαπάς τον άλλον, θέλεις το καλό του και το καλό σας. Θέλεις να είναι καλά και υγιής και να είναι και η σχέση σας υγιής. Οπότε θα προσέχεις τις εναλλαγές στη διάθεση του, θα μελετάς και θα ζυγίζεις την συμπεριφορά του, θ’ ανησυχείς και θα θυμώνεις όταν τον βλέπεις να «εξοκείλει».

Όταν τον βλέπεις να φλερτάρει με τον κίνδυνο, θες να του τραβήξεις το αυτί και θα ήθελες πολύ να σου τραβήξει κι ο άλλος το αυτί, όταν εσύ κινδυνεύεις. Να σε σώζει ακόμη κι από αυτόν τον ίδιο τον εαυτό σου.

Γιατί αυτό είναι ο καβγάς για μένα στα υγιή ζευγάρια. Περιστατικά αφύπνισης που εκπηγάζουν από την αληθινή έγνοια και την συνεχή εγρήγορση. Εγρήγορση για να διαφυλάξουμε και να προστατεύσουμε την αγάπη και τη σχέση που έχουμε, επειδή μας αφορά, μας ενδιαφέρει και μας καίει.

Όσο πιο συχνά καβγαδίζει λοιπόν ένα ζευγάρι τόσο το καλύτερο;

Χμ…

Υπάρχει κάποιο όριο στο πόσοι καβγάδες είναι φυσιολογικοί και πότε χάνουμε το μέτρο;

Δεν πιστεύω πως υπάρχει όριο αριθμητικά, δηλαδή να σου πω αν καβγαδίζεις μια ή δυο φορές τον μήνα είσαι ΟΚ, εάν όμως αυτό συμβαίνει μέρα παρά μέρα, τότε την έβαψες.

Επειδή έχει ζευγάρια που περνούν από κομβικές φάσεις και χρειάζονται συχνά να επαναφέρει ο ένας τον άλλον στην κοινή πορεία. Κι έχει κι άλλα που είναι σε μήνα του μέλιτος, δεν έχουν στην παρούσα φάση θέματα προς επίλυση και δεν υπάρχει λόγος διαφωνίας.

Θα έλεγα πως η ειδοποιός διαφορά του εποικοδομητικού από τον επιζήμιο καβγά είναι το αποτέλεσμα. Εάν μετά από κάθε καβγά, νιώθουμε πως έχουμε κερδίσει ακόμη μια μάχη, πως έχουμε μάθει καινούρια πράγματα ο ένας για τον άλλον και για το σχετίζεσθαι, πως έχουμε  καταλάβει κάτι που μας δυσκόλευε και δεν ξέραμε γιατί, αν μετά από κάθε καβγά νιώθουμε ακόμη πιο πολλή συμπόνια και τρυφερότητα για τον άλλο, τότε είναι υγιής η σχέση μας.

Εάν κάθε καβγάς μας αποξενώνει ακόμη περισσότερο και μας αφήνει ανήσυχους, μπερδεμένους, με έντονη ανάγκη εκτόνωσης κι αίσθημα ματαίωσης, τότε έχουμε ν’ ανησυχούμε και ζητούμε βοήθεια ειδικού.

Γιατί και το να τσακώνεσαι είναι τέχνη στον έρωτα και την αγάπη. Τσακώνεσαι όταν υπάρχει λόγος, όταν το νιώθεις αυθόρμητα να το πεις και να το τονίσεις ή να το απαιτήσεις, όταν έχεις διάθεση ν’ ακούσεις και ν’ ακουστείς, να σκεφτείς, να συζητήσεις, να εκτονώσεις το αρνητικό συναίσθημα να φύγει να πάει μακριά να μην απειλεί άλλο την σχέση μας.

Τσακώνεσαι περίτεχνα κι αθώα όταν ο σκοπός σου είναι να είσαι μαζί μου, να είμαι μαζί σου, σκοπός σου είναι η αγάπη μας. Και ποιος δε θα πολεμούσε με πάθος για κάτι τόσο πολύτιμο;