Γράφει η Μαριάμ Πολυγένη
ΖΩ.Ε.Σ.
Τέσσερα μόλις αρχικά, που αφορούν Ζωοφιλικές Ενημερώσεις Σχολείων, Ιδρυμάτων και Οργανισμών, αλλά ο σύλλογος είναι πολλά περισσότερα από αυτό. Τα μέλη του, είναι πολλά περισσότερα από αυτό.
Είναι εύκολο να ενημερώσεις ανθρώπους για το έργο σου. Το δύσκολο είναι να τους εμπνεύσεις με αυτό. Να θέλουν κι εκείνοι να γίνουν μέρος του. Να συσπειρωθούν δίπλα σου και να πάψεις κι εσύ να νιώθεις πως παλεύεις μόνος.
Η Κατερίνα Παπαποστόλου, δεν παλεύει μόνη πια! Από το 2015 που ίδρυσε τις ΖΩ.Ε.Σ. μέχρι και σήμερα, κατάφερε ν’ αριθμεί ο σύλλογος της, 21 ομάδες στην Ελλάδα και την Κύπρο και να έχει 80 εθελοντές που αυξάνονται συνεχώς κι έτσι στηρίζουν το όραμά της, για ριζική αλλαγή της ζωοφιλικής παιδείας της χώρας μας.
Δασκάλα στο επάγγελμα κι εκπαιδεύτρια σκύλων ταυτόχρονα, έχει μεγαλώσει με αγάπη για τα ζώα, αλλά η διάθεση της αυτή η αγάπη να διαδοθεί και να «διδαχθεί» στα μικρά παιδιά, ήρθε μετά τη γνωριμία της με την τετράποδη Διώνη. Η δύναμη της Διώνης για ζωή, έδωσε στην ίδια τη δύναμη να παλεύει, για να μη ζήσει κανένα άλλο τετράποδο την ιστορία της.
Η Διώνη, στις 6 Σεπτεμβρίου του 2011, βρέθηκε να χαροπαλεύει αβοήθητη μέσα σε μια λίμνη αίματος, σε μια πλατεία στην Αλεξάνδρεια της Ημαθίας. Ήταν πυροβολημένη στο πόδι, μαχαιρωμένη στο λαιμό και την ουρά. Τη στιγμή που οποιοσδήποτε άλλος θα την «ξέγραφε» αφήνοντάς την να υποκύψει στα τραύματά της, κάποιοι αποφάσισαν να τη διασώσουν και να προσπαθήσουν, ακόμη κι αν αποδεικνυόταν μάταιο, να την κρατήσουν στη ζωή. Και τα κατάφεραν!
Διασώθηκε, νοσηλεύτηκε για καιρό και υιοθετήθηκε από την Κατερίνα Παπαποστόλου, αφού κανείς δεν επιθυμούσε να έχει στο σπίτι του μια σκυλίτσα με τόσα προβλήματα. Μηδενική όραση στο ένα της μάτι εξαιτίας του τραυματισμού της στο λαιμό, φοβισμένη και γεμάτη από σημάδια και ουλές από τα τραύματά της.
Από τον Οκτώβριο του 2012, ξεκίνησε με την Κατερίνα ως εκπαιδεύτρια, η διαδικασία κοινωνικοποίησης της Διώνης και μέχρι σήμερα, μας εκπλήσσει καθημερινά με την ζωντάνια της, την ευφυΐα της και την κοινωνικότητά της. Παρέα με τους άλλους δυο σκύλους της ομάδας, τον Άξελ και τον Πόθο, αφήσανε πίσω τις τραγικές τους ιστορίες κι έχουν συναντήσει μέχρι σήμερα περίπου 45.000 μαθητές.
Οι ζωοφιλικές ενημερώσεις σε μικρή ηλικία βοηθούν τα παιδιά ν’ αγαπήσουν τα ζώα, ν’ αποκτήσουν ενσυναίσθηση και να καταλάβουν πόσο σοβαρή και υπεύθυνη υπόθεση είναι η υιοθεσία ενός ζώου. Η ομάδα της Κατερίνας Παπαποστόλου μας εντυπωσίασε όταν την ακολουθήσαμε σε μία από αυτές τις ενημερώσεις και μάλιστα μάθαμε κι εμείς πράγματα που στα 37 μας δεν γνωρίζαμε. Την επόμενη φορά λοιπόν που θα θελήσουμε να χαϊδέψουμε ένα αδέσποτο, ξέρουμε πλέον τον σωστό τρόπο…
Εκείνο που θα θέλαμε να μάθουν όλοι, είναι πως ο σύλλογος ΖΩ.Ε.Σ. οφείλει την ύπαρξή του στη Διώνη και την Κατερίνα και η χρηματοδότηση των κινήσεων του, καθώς και οι διασώσεις των ζώων, γίνονται αποκλειστικά και μόνο από τα μέλη του, χωρίς την παραμικρή οικονομική στήριξη από κάποιον κρατικό φορέα.
Ας είναι! Οι ΖΩ.Ε.Σ. θα μας αποδεικνύουν μεγαλώνοντας συνεχώς, πως αρκεί μια μικρή ομάδα ανθρώπων με μεράκι, αγάπη κι όρεξη, για να γίνει ο κόσμος μας λίγο καλύτερος…
