Γράφει η Μελίνα Αγγελάκη
Μπορεί κάποιος να βάλει όρια και φραγμούς στη γνώση; Μπορεί να ορίσει το τέλος στη δίψα ενός ανθρώπου για μάθηση;
Ο γηραιότερος Έλληνας φοιτητής, ο κ. Μιχάλης Φανουράκης ενενήντα ενός ετών, αποδεικνύει πως η αγάπη για τα «γράμματα» δεν συμβαδίζει με την ηλικία που αναγράφεται στην ταυτότητα κάποιου.
Αγαπούσε το σχολείο κι ήθελε πολύ να σπουδάσει, δυστυχώς όμως τα σχέδιά του διακόπηκαν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Αυτό όμως δεν τον εμπόδισε να παρακολουθήσει ακόμη και σεμινάρια στη Θεσσαλονίκη για να μάθει να διαβάζει.
Ρουφούσε τις γνώσεις, μελετώντας οτιδήποτε έπεφτε στα χέρια του από εφημερίδες μέχρι βιβλία κι ό,τι άλλο μπορούσε να έχει στη διάθεσή του, μιας κι η ζωή μετά το στρατό τον τοποθέτησε στις αγροτικές εργασίες.
Όντας ανήσυχο πνεύμα ποτέ δεν επαναπαύτηκε και πάντοτε προσπαθούσε με όποιο τρόπο μπορούσε ν’ αποκτά παραπάνω γνώσεις. Αυτό τον οδήγησε σήμερα, να ξεκινήσει τις σπουδές του στο Ανοιχτό Λαϊκό Πανεπιστήμιο, έχοντας πάντα στο πλευρό του υποστηρικτή των επιλογών του, τη γυναίκα του, η οποία τον θαύμαζε και τον θαυμάζει για το κουράγιο του και τη θέλησή του.
Διαπίστωσε μάλιστα πως είχε αρκετό ελεύθερο χρόνο οπότε θα μπορούσε να τον εκμεταλλευτεί παρακολουθώντας κάποια μαθήματα ακόμη, αυτή τη φορά στο Ελεύθερο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο του Δήμου Χερσονήσου.
Σύμφωνα με όσα λέει «είναι μεγάλη η χαρά να μοιράζεσαι γνώσεις, εικόνες, στιγμές και συζητήσεις, με νεότερους ανθρώπους στα ενενήντα ένα σου. Είναι πηγή ζωής κι έμπνευσης».
Η πιο μεγάλη επιθυμία του λέει πως είναι να ζήσει το υπόλοιπο της ζωής του χωρίς να ντροπιαστεί. Χωρίς, δηλαδή, να πειράξει ή να στεναχωρήσει κάποιον συνάνθρωπό του, γιατί αυτό σημαίνει ντροπή για τον κ.Μιχάλη Φανουράκη.
Να του ευχηθούμε να είναι γερός και να καταφέρει να πετύχει τους στόχους του.
*Διαβάσαμε την είδηση στο www.diaforetiko.gr
