Γράφει η Μελίνα Αγγελάκη
Ο Βρετανός επιστήμονας Στήβεν Χόκινγκ, καθηλωμένος εδώ και χρόνια σε αναπηρικό αμαξίδιο, λόγω της νόσου ALS, παρευρέθη πρόσφατα για μία διάλεξη στο Royal Institute του Λονδίνου, όπου συνέκρινε τις μαύρες τρύπες με την κατάθλιψη.
Οι δηλώσεις ενός ανθρώπου που διεγνώσθη με αμυοτροφική πλευρική σκλήρυνση και με τους γιατρούς να του λένε στα 23 του πως έχει μόνο μερικούς μήνες ζωής, έχουν μεγάλη σημασία γιατί ο Χόκινγκ δεν αφέθηκε στην κατάθλιψη να τον βουλιάξει και δεν αποδέχτηκε ποτέ τον οίκτο για την κατάσταση της υγείας του.
Στο συνέδριο ανέφερε χαρακτηριστικά :
«Αν νιώθετε ότι είστε σε μία μαύρη τρύπα μην τα παρατάτε. Υπάρχει τρόπος διαφυγής. Να θυμάστε να κοιτάτε επάνω στα αστέρια και όχι κάτω στα πόδια σας. Ποτέ μην σταματήσετε να δουλεύετε. Η δουλειά, σας δίνει νόημα και σκοπό κι η ζωή είναι άδεια χωρίς αυτήν. Αν είστε αρκετά τυχεροί ώστε να βρείτε την αγάπη, να θυμάστε ότι είναι εκεί και μην την χαλάσετε…»
«Αυτός που υποφέρει πρέπει να έχει το δικαίωμα να τερματίσει τη ζωή του, αν θέλει. Αλλά πιστεύω ότι θα ήταν πολύ μεγάλο σφάλμα. Όσο άσχημη και να φαίνεται η ζωή, υπάρχει πάντοτε κάτι που μπορείτε να κάνετε και να είστε επιτυχημένοι σε αυτό. Όσο υπάρχει ζωή, υπάρχει κι ελπίδα…».
Ο Στίβεν Χόκινγκ έβρισκε και βρίσκει ακόμη νόημα και κίνητρο να ζει και να δημιουργεί και σε πείσμα όλων το σοβαρότατο πρόβλημα υγείας, δεν έγινε εμπόδιο στην ενασχόληση του με τις επιστήμες που αγαπάει τόσο, αλλά και στη δημιουργία οικογένειας. Ενέπνευσε αγάπη, σεβασμό, θαυμασμό και εκτίμηση μα δεν επέτρεψε τον οίκτο και τον πεσιμισμό να τον αποθαρρύνουν και να τον εγκλωβίσουν σε κανενός είδους «κοινωνικό αποκλεισμό».
Απαντώντας μάλιστα σε ερωτήσεις σχετικά με τις αναπηρίες είπε τα εξής :
«Αν είστε ανάπηροι, πιθανότατα δεν ευθύνεστε εσείς γι αυτό, αλλά δεν είναι καλό να κατηγορείτε τον κόσμο ή να περιμένετε να σας λυπηθούν. Πρέπει να έχετε θετική προσέγγιση και πρέπει να βγάλετε από μέσα σας το καλύτερο που μπορείτε να διαθέσετε. Αν κάποιος είναι σωματικά ανάπηρος, δεν πρέπει να προσπαθήσει να γίνει και ψυχολογικά. Κατά την γνώμη μου, κάποιος θα πρέπει να συγκεντρωθεί σε δραστηριότητες στις οποίες η σωματική του αναπηρία δεν θα του είναι σοβαρό εμπόδιο. Φοβάμαι ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες για τα άτομα με αναπηρία, δεν μου αρέσουν, αλλά είναι εύκολο για μένα να το πω αυτό, γιατί ποτέ δεν μου άρεσε ο αθλητισμός ούτως ή άλλως. Από την άλλη, η επιστήμη είναι ένας πολύ καλός τομέας για άτομα με αναπηρία, γιατί απασχολεί κυρίως το μυαλό. Φυσικά, τα περισσότερα είδη πειραματικής δουλειάς πιθανότατα αποκλείουν τέτοια άτομα, αλλά η θεωρητική εργασία είναι σχεδόν ιδανική. Οι αναπηρίες μου δεν υπήρξαν σημαντικό εμπόδιο στον τομέα μου, που είναι η θεωρητική φυσική. Αντιθέτως, με βοήθησαν με κάποιο τρόπο προστατεύοντας με από το διοικητικό κομμάτι και το κομμάτι των διαλέξεων με τα οποία πιθανότατα να ασχολούμουν. Τα κατάφερα όμως, μόνο εξαιτίας της τεράστιας αγάπης που έλαβα από την σύζυγό μου, τα παιδιά μου, τους συναδέρφους μου και φοιτητές μου. Διαπιστώνω ότι οι άνθρωποι σε γενικές γραμμές είναι έτοιμοι να βοηθήσουν, αλλά πρέπει να τους ενθαρρύνετε να αισθάνονται ότι οι προσπάθειές τους να σας βοηθήσουν αξίζουν, με το να τα πηγαίνετε όσο καλύτερα μπορείτε».
Ο ίδιος παλαιότερα είχε δηλώσει : ««Όσο δύσκολη κι αν είναι η ζωή, πάντα υπάρχει κάτι καλό που μπορείς να κάνεις και να πετύχεις σ’ αυτό». Σίγουρα ο συγκεκριμένος άνθρωπος συνάντησε πολλά εμπόδια κατά τη διάρκεια της ζωής του, μα έστρεψε το βλέμμα του σε αυτό που τον συνέδεε με τη ζωή και τον έκανε να νιώθει καλύτερα. Ίσως γι’αυτό πέτυχε τόσα πολλά. Μάλλον γιατί δεν άφησε καμία «μαύρη τρύπα» να τον ρουφήξει μέσα της…
