Γράφει η Έφη Φωτεινού
Ένα είδος θεάτρου που έχει γίνει πολύ δημοφιλές τελευταία, είναι το βρεφικό. Μοναδικό και ιδιαίτερο, κερδίζει συνεχώς έδαφος στις προτιμήσεις των γονιών, οι οποίοι παίρνουν τα μωράκια τους αγκαλιά και τα φέρνουν σε επαφή με τον μαγικό κόσμο του θεάτρου.
«Μα δεν είναι πολύ μικρά για να μπορέσουν να παρακολουθήσουν θέατρο;», θ’ αναρωτηθεί κάποιος. Υπάρχουν ειδικά σχεδιασμένες και πολύ προσεγμένες παραστάσεις για κοινό που πιθανά μόλις άρχισε να μπουσουλάει. Αυτές οι -συνήθως- μουσικόδιαδραστικές παραστάσεις χρησιμοποιούν ήχους, εικόνες, το φως και τις σκιάσεις του και συστήνουν στους λιλιπούτειους θεατές, απλές και βασικές έννοιες, όπως μεγάλο – μικρό, πάνω – κάτω, μέσα – έξω, οξύνουν την παρατηρητικότητα τους και κεντρίζουν το ενδιαφέρον τους.
Ίσως να μην μπορούν ακόμη να μιλήσουν, αλλά ξέρουν πολύ καλά ν’ ακούν, να πιάνουν, να αισθάνονται, να εκδηλώνουν τη χαρά τους ή τη δυσαρέσκεια τους, να παίζουν. Κι αν το επιθυμούν, μπορούν και ν’ αποκοιμηθούν στην αγκαλιά της μαμάς τους κατά τη διάρκεια της παράστασης, ο ηθοποιός δεν έχει κανένα πρόβλημα με αυτό. «Τι θα γίνει αν κάποιο μωρό αρχίσει να κλαίει;», θα ρωτήσει κάποιος άλλος. Καμία αναστάτωση δε θα δημιουργηθεί, πιθανά η μαμά του θα το πάρει έξω να το ηρεμήσει, σίγουρα είναι και αυτό μες το πρόγραμμα.
Η ηλικία του λιλιπούτειου θεατή, μπορεί να κυμαίνεται από μερικούς μήνες έως και -το πολύ- τέσσερα έτη. Συνήθως, γίνεται μια ηλικιακή ομαδοποίηση του κοινού από τις θεατρικές ομάδες, από οκτώ μηνών έως δύο ετών και από δύο ετών έως τέσσερα αλλά συχνές είναι και οι κοινές παραστάσεις για ηλικίες από ενός έως τεσσάρων χρόνων. Όσο μεγαλύτερος ο μικρός θεατρόφιλος, τόσο πιο διαδραστική η παράσταση και η αλληλεπίδραση με τον ηθοποιό.
Μπορεί μέχρι πριν λίγα χρόνια το βρεφικό θέατρο να ήταν άγνωστο είδος στην χώρα μας, αλλά πλέον, ολοένα και περισσότερες θεατρικές ομάδες δουλεύουν με κέφι και μεράκι οργανώνοντας εξαιρετικές παραστάσεις που κερδίζουν την προτίμηση των γονέων.
Το Θέατρο «Πόρτα» της γνωστής για την αγάπη της για τα παιδιά, ηθοποιού Ξένιας Καλογεροπούλου, φιλοξενεί το Μικρό Θέατρο Αγρινίου και τον Αιμίλιο Αλεξανδρή σε σκηνοθεσία Κατερίνας Καραδήμα με το «Έξω πάνω μέσα κάτω». Η ομάδα Artika ανεβάζει για πέμπτη χρονιά το «Καληνύχτα μέρα» στο Studio Μαυρομιχάλη, ενώ προτείνει και μια δεύτερη παραγωγή, το «Κάτι σαν κήπος» και τέλος, η ομάδα Anomati συνεχίζει για τρίτη χρονιά, στο Άβατον, την παράσταση «Θα βγω από τ’ αυγό».
Η διάρκεια είναι συνήθως μικρότερη της μίας ώρας για να μην κουράζονται οι μικροί θεατές κι ο στόχος –ανάλογα πάντα και με την ηλικία του παιδιού- είναι να δοθούν ερεθίσματα, να ενισχύσουν τη φαντασία, να διασκεδάσουν, να κάνουν τα παιδιά να αγαπήσουν το θέατρο από μικρή ηλικία.
Γιατί, το θέατρο συντελεί στην ψυχοπνευματική ανάπτυξη του παιδιού, είναι τέχνη που προκαλεί βαθιά συναισθήματα, μεταδίδει μηνύματα για ηθικές αξίες και τη ζωή γενικότερα, σε κάνει καλύτερο άνθρωπο. Κι όσο νωρίτερα γίνει η εξοικείωση του παιδιού με αυτό, ιδανικά από βρεφική ηλικία, τόσο καλύτερα. Άλλωστε, το θέατρο είναι παιχνίδι, στα παιδιά αρέσει να παίζουν, άρα στα παιδιά αρέσει το θέατρο, αρκεί να έχουν την ευκαιρία να το γνωρίσουν.
Η Έφη Φωτεινού είναι blogger και μπορείς να τη διαβάζεις και στο www.nouazetamefountouki.gr
