Αναγνωρίζουν στο πρόσωπο ενός άστεγου τον παλιό τους φίλο και κάνουν τα πάντα για να τον βοηθήσουν

Γράφει η Μαρία Καλλίλα

Ένας άστεγος άντρας που περιφερόταν για πάνω από είκοσι χρόνια στους δρόμους του Austin στο Τέξας, κατάφερε να έχει μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή, εξαιτίας των παλιών του φίλων από το σχολείο.

Ο Coy Featherston, 66 ετών σήμερα, έμεινε άστεγος και χωρίς καθόλου πόρους όταν την δεκαετία του 90 έπαθε οικονομική καταστροφή. Χάνοντας όλη του την περιουσία, βρέθηκε ξαφνικά στο δρόμο χωρίς καμία βοήθεια. Τα τελευταία χρόνια κοιμάται στην είσοδο ενός καθολικού ναού και ζει με τα λιγοστά χρήματα που του προσφέρουν οι περαστικοί.

Πριν από λίγο καιρό, μια τοπική εφημερίδα, έγραψε ένα άρθρο σχετικά με τους άστεγους της περιοχής και στη φωτογραφία φαινόταν ο Coy. Μια παλιά του συμμαθήτρια και φίλη από το σχολείο, τον αναγνώρισε και χωρίς να χάσει χρόνο άρχισε να τον αναζητά. Τριγυρνώντας αρκετές ώρες κατάφερε να τον εντοπίσει, έξω από το ναό του St.Austin. Ήταν καθισμένος στα σκαλιά της εισόδου και τάιζε τα περιστέρια. Όταν την αναγνώρισε, αγκαλιάστηκαν κι αφού της διηγήθηκε τι του είχε συμβεί όλα αυτά τα χρόνια, η Leea τον πήρε σπίτι της και ειδοποίησε κι άλλους φίλους τους να έρθουν. Πολύ σύντομα άρχισαν να καταφτάνουν στο σπίτι της, πολλοί φίλοι και γνωστοί με προμήθειες και ρούχα.

Ένας από αυτούς μάλιστα, ο Don Vanderburg, προθυμοποιήθηκε να φιλοξενήσει τον εξηνταεξάχρονο στο σπίτι του μέχρι να καταφέρει να βρει ένα δικό του. Ενώ κάποιος άλλος ο Patrick Judd, είχε την ιδέα να φτιαχτεί μια σελίδα χρηματοδότησης του Coy, όπου ήδη έχει μαζευτεί ένα αξιόλογο ποσό, άνω των 18.000 δολαρίων. Τα χρήματα αυτά θα δοθούν στον Coy, ώστε να καταφέρει να ορθοποδήσει και να βρει εργασία και στέγη.

Το σίγουρο είναι πως εξαιτίας του άρθρου στην εφημερίδα Austin American Statesman, ο άστεγος άντρας κατάφερε να φύγει από τους δρόμους και να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα.

Όπως λέει ο ίδιος, οι φίλοι είναι οικογένεια και δεν πρέπει να χάνεις την επαφή μαζί τους. Εκείνος έμεινε για πάνω από είκοσι χρόνια, μόνος, χωρίς ελπίδα, χωρίς αγάπη, χωρίς συμπαράσταση, γιατί αποφάσισε να χαθεί από όλους. Αν όμως όπως λένε οι φίλοι του, δεν είχαν χάσει τα ίχνη του όλα αυτά τα χρόνια, δε θα τον άφηναν να φτάσει στο σημείο να ζει κάτω από αυτές τις άθλιες συνθήκες.