Γράφει η Ισμήνη Βυθούλκα

«Με κανένα τρόπο δεν μπορείς να φανταστείς τον συναισθηματικό αντίκτυπο της φυγής σου απ’ τον πλανήτη. Κοιτάζεις κάτω στη γη και συνειδητοποιείς ότι δεν είσαι πάνω της. Είναι πραγματικά σουρεαλιστικό».

Η Marsha Ivins έχει παραμείνει συνολικά 55 ημέρες στο διάστημα ταξιδεύοντας με πέντε αποστολές της NASA κι έμαθε πως το να βρίσκεσαι εκεί έξω, δεν είναι μόνο στιγμές που σου κόβουν την ανάσα. Είναι θα λέγαμε ένα μείγμα υπερβατικά μαγικό και την ίδια στιγμή εξαιρετικά απλό.

Όλοι φαντάζονται πως όταν κάθεσαι πάνω στην πλατφόρμα εκτόξευσης του πυραύλου με 3 τόνους καυσίμου έτοιμους να εκραγούν, θα πρέπει να είσαι ιδιαίτερα ανήσυχος και τρελά αγχωμένος. Αλλά στην πραγματικότητα συμβαίνει το εντελώς αντίθετο. Πολλοί αστροναύτες απλά παίρνουν έναν υπνάκο περιμένοντας την εκκίνηση.

Η εκτόξευση όμως είναι κάτι πραγματικά απίθανο. Μέσα σε 8,5 λεπτά από τη βάση, έχεις μπει σε τροχιά. Αυτό σημαίνει ότι το διαστημόπλοιο για να διανύσει αυτή την απόσταση σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα χρειάζεται να επιταχύνει συνεχώς φτάνοντας την τρομερή ταχύτητα των 28.000 km/h. Αυτό είναι το απόλυτο ταξίδι!

Σύντομα μπαίνοντας σε τροχιά καταλαβαίνεις ότι η μηδενική βαρύτητα έχει τα πλεονεκτήματά της. Τα υγρά στο σώμα κινούνται προς το κεφάλι με αποτέλεσμα να σου κάνει ένα face-lift, το στομάχι γίνεται επίπεδο και αισθάνεσαι πιο μακρύς, γιατί πραγματικά ψηλώνεις 1 με 2 πόντους.

Όμως έχει και τα αρνητικά του. Τις πρώτες δύο ημέρες υποφέρεις από πονοκέφαλο λόγω αυτής της αλλαγής των υγρών στο σώμα και πολλοί από τους αστροναύτες έχουν ναυτία. Για να αισθανθείς καλύτερα θα πρέπει να πείσεις τον εαυτό σου ότι το πάνω είναι εκεί που βρίσκεται το κεφάλι σου και το κάτω εκεί που βρίσκονται τα πόδια σου.  Εκείνο όμως που δεν περιμένεις ότι συμβαίνει είναι η αλλαγή στη γεύση. Θα καταναλώσεις σοκολάτα και θα σου φαίνεται ότι έχει τη γεύση κεριού. Πραγματική απογοήτευση.

Ακόμα μια ασυνήθιστη εμπειρία στο διάστημα είναι ο ύπνος. Χρειάζεται να κλειστείς ολόκληρος μέσα σε sleeping bag που βρίσκεται στον αέρα και σε περίπτωση που το χέρι σου γλιστρήσει έξω κατά τη διάρκεια του ύπνου, το πρωί βλέπεις τρομοκρατημένος ένα άκρο να αιωρείται, μέχρι φυσικά να αντιληφθείς τι τρέχει.

 

Στα περισσότερα ταξίδια της η Marsha Ivins κοιμόταν στο μέσο κατάστρωμα, όμως στην τελευταία αποστολή, δυο βράδια πριν επιστρέψει στη γη, η θέση που κοιμήθηκε της έδωσε τη δυνατότητα να έχει τη μαγευτική εικόνα του πλανήτη μας για τα μάτια της μόνο.

Με την επιστροφή στη γη, χρειάζεται να ανακτήσεις την ισορροπία σου και να βάλεις σταδιακά τους μύες σε λειτουργία. «Το ταξίδι ήταν δύσκολο, συναρπαστικό, τρομακτικό και ταυτόχρονα μαγικό. Σίγουρα θα ξαναπήγαινα, δίχως δεύτερη σκέψη».