Γράφει η Μαρία Καλλίλα
Η Isabellla Dryden είναι 101 ετών κι εξακολουθεί να θεωρεί αποστολή κι ευχαρίστηση της, να μεταδίδει τις γνώσεις στους ανθρώπους. Διδάσκει Εισαγωγή στους Υπολογιστές κι οδηγίες χρήσης του Microsoft Office, έχει πλήρη διαύγεια και νιώθει ευτυχισμένη που μπορεί ακόμη να επικοινωνεί να διδάσκει και να κάνει αυτό που αγαπάει.
Η Isabella Dryden υπήρξε δασκάλα στο Winnipeg για πάνω από σαράντα χρόνια. Όταν συνταξιοδοτήθηκε, πίστευε πως δε θα είχε ποτέ ξανά την ευκαιρία να βρεθεί σε αίθουσα διδασκαλίας. Δεν ένιωθε όπως οι περισσότεροι συνταξιούχοι που θέλουν να «ρίξουν μαύρη πέτρα πίσω τους» και να ξεχάσουν ό,τι έχει να κάνει με την καριέρα τους. Για εκείνη η διδασκαλία ήταν τρόπος και σκοπός ζωής από τότε που θυμάται τον εαυτό της.
Όσες γνώσεις τις έδωσε η μητέρα της πριν ακόμη πάει στο σχολείο κι όσα μάθαινε καθημερινά ως μαθήτρια, φρόντιζε να τα μαθαίνει στα μικρότερα αδέρφια της όταν στο σπίτι έπαιζαν «σχολείο». Όπως λέει η ίδια εξακολουθεί να κρατάει ακόμη εδώ κι ενενήντα τέσσερα χρόνια ένα πορσελάνινο φλιτζάνι με το πιατάκι του, δώρο της δασκάλας της στην πρώτη δημοτικού για κάτι που έκανε στους συμμαθητές της. Η διδασκαλία για την Isabella δεν είναι μόνο γνώση, είναι αγάπη για όσα μεταδίδεις και για τους ανθρώπους που διαμορφώνεις.
Όταν της είπαν μετά τη συνταξιοδότησή της να παραδίδει κάποια μαθήματα υπολογιστών, εθελοντικά στο χώρο της «Δημιουργικής Συνταξιοδότησης», το είδε σαν δώρο Θεού. Δέχτηκε και δεν πίστευε πως αυτό θα κρατούσε μέχρι σήμερα. Βρίσκεται στο χώρο αυτό σχεδόν 35 χρόνια και το να διδάσκει στους ηλικιωμένους την χρήση των υπολογιστών είναι κάτι που την κάνει ευτυχισμένη. Διδάσκει και διδάσκεται όπως δηλώνει.
Κοντά τους έμαθε να είναι υπομονετική και ν’ ακούει τις ιδέες των άλλων. Εκείνη από την άλλη τους μαθαίνει πώς να ξεπερνάνε το φόβο τους για την τεχνολογία. Άλλωστε τα πάντα γύρω μας γίνονται με το πάτημα ενός κουμπιού, από το πιο απλό μέχρι το πιο πολύπλοκο όπως τους λέει η ίδια. Τους μαθαίνει να στέλνουν mail και να χρησιμοποιούν το διαδίκτυο με ασφάλεια κι αυτό που τους υπενθυμίζει συνεχώς είναι ν’ ακολουθούν τα προκαθορισμένα βήματα χωρίς να παρακάμπτουν κάποιο γιατί σίγουρα θα χαθούν. «Για να χρησιμοποιήσεις ένα υπολογιστή πρέπει να σκέφτεσαι όπως αυτός» τους λέει χαριτολογώντας.
Σε συνέντευξή της είπε πως όλοι οφείλουμε να χρησιμοποιούμε το μυαλό, το σώμα και το πνεύμα μας σωστά, γιατί μόνο έτσι θα μπορούσε ο κόσμος μας να γίνει καλύτερος. Μέσα από τη διδασκαλία κατάφερε ν’ ακολουθήσει το δικό της κάλεσμα και νιώθει ακόμη και σήμερα ολοκληρωμένη ψυχή και σώμα. Ίσως γι’ αυτό δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει την ηλικία της και δε νιώθει τα χρόνια της βάρος. Είναι ευτυχισμένη μ’ αυτό που κάνει κάθε μέρα κι αυτό της δίνει ζωή.
*Διαβάσαμε την είδηση στο www.cbc.ca