Αυτή τη στιγμή είναι σε τροχιά 6000 δορυφόροι. Από αυτούς, το 60% είναι ελαττωματικοί.
Πού πάνε οι δορυφόροι όταν πεθαίνουν;
Ανάλογα με το πόσο μακριά είναι, όταν ένας δορυφόρος χαλάσει υπάρχουν δύο επιλογές. Η πρώτη είναι σουτ και γκολ στο χωροχρονικό συνεχές (ή έστω, τον στέλνουν όσο πιο μακριά γίνεται ώστε να μην πέσει στη Γη). Η δεύτερη είναι ότι φροντίζουν να τον φέρουν πίσω με τέτοιο τρόπο ώστε να καεί ολοκληρωτικά χωρίς να πέσει στο έδαφος.
Όταν συμβαίνει το δεύτερο, έχουμε το εξής πρόβλημα. Ο δορυφόρος που καίγεται απελευθερώνει ουσίες που μακροπρόθεσμα θα επηρεάσουν αρνητικά την ατμόσφαιρα της Γης ενώ ταυτόχρονα, τα κομμάτια που δεν καίγονται, πέφτουν όπου να΄ναι εντελώς ανεξέλεγκτα (το ότι έχουμε μόνο μια επιβεβαιωμένη περίπτωση θανάτου από διαστημικά σκουπίδια είναι καθαρά θέμα τύχης).
Η χώρα των ανατελλουσών τεχνολογιών
Τούτων λεχθέντων, η Sumitomo Forestry, ιαπωνική εταιρεία, ενώνει τις δυνάμεις της με το Πανεπιστήμιο του Κιότο με στόχο την έρευνα που θα καταστήσει εφικτή την παραγωγή ξύλινων δορυφόρων μέχρι το 2023. Οι δορυφόροι αυτοί θα καίγονται εύκολα χωρίς να παράγουν τις τοξικές για την γήινη ατμόσφαιρα ουσίες που προβληματίζουν τους επιστήμονες.
Η ίδια εταιρεία είχε δηλώσει το 2018 πως στοχεύει στη δημιουργία ενός ξύλινου ουρανοξύστη 350 μέτρων στο Τόκυο μέχρι το 2041 και γι’αυτό ερευνούσε ξύλα και μίγματα με ξύλο που θα παραμένουν ανέπαφα στη φωτιά τουλάχιστον για 3 ώρες.
Ελπίζουμε να τα καταφέρουν. Για την ακρίβεια, χτυπάμε ξύλο.
*Διαβάσαμε την είδηση στο lifo.gr
