Γράφει η Ισμήνη Βυθούλκα

Λίγες ημέρες αφότου άνοιξαν οι εγγραφές στο Πανεπιστήμιο Yale στις ΗΠΑ, τον φετινό Ιανουάριο, για τις διαλέξεις υπό τον τίτλο «Ψυχολογία και Καλή Ζωή» ο αριθμός των φοιτητών που δήλωσαν συμμετοχή έφτασε τους 1.200. Ένα νούμερο ρεκόρ, καθώς ποτέ άλλοτε δεν κατεγράφη τέτοια συμμετοχή σε μάθημα σ’ όλη την ιστορία του πανεπιστημίου.

Η 42χρονη Δρ. Ψυχολογίας Laurie Santos στοχεύει να διδάξει στους φοιτητές τον τρόπο να ηγηθούν μιας ευτυχισμένης και γεμάτης ικανοποίηση ζωής.

«Οι φοιτητές θέλουν ν’ αλλάξουν, να είναι ικανοποιημένοι με τον εαυτό τους και να διαφοροποιήσουν τη γενικότερη κουλτούρα που επικρατεί εδώ στο πανεπιστήμιο» αναφέρει η Δρ. Laurie Santos και συμπληρώνει «Μ’ έναν στους δύο φοιτητές να παρακολουθούν το μάθημα, εάν καταφέρουμε να τους εμπνεύσουμε καλές συνήθειες, να είναι περισσότερο ευγνώμονες, να χασομερούν λιγότερο και ν’ αυξήσουν τις κοινωνικές τους επαφές, τότε πραγματικά θα έχουμε σπείρει την αλλαγή που χρειάζεται η πανεπιστημιακή κοινότητα».

Οι άνθρωποι της διοίκησης όπως η Δρ. Ahn, περίμεναν ότι το μάθημα θα είχε αρκετή συμμετοχή, αλλά κανείς πως θα ήταν τόσο μεγάλη. Αυτή τη στιγμή βρίσκεται πρώτο στα δημοφιλέστερα στα 316 έτη λειτουργίας του Yale, ενώ το προηγούμενο ρεκόρ κατείχε το μάθημα «Ψυχολογία και Νομοθεσία» με 1050 φοιτητές το 1992. Γενικότερα ο μέσος όρος των συμμετοχών σε διαλέξεις δεν ξεπερνά τους 600.

Σύμφωνα με τη Δρ. Santos το μάθημά της εστιάζει στη θετική ψυχολογία, στα χαρακτηριστικά που επιτρέπουν στους ανθρώπους να διαπρέπουν και στην αλλαγή της συμπεριφοράς μέσα από τα μαθήματα που δίνει η ζωή.

«Στην πραγματικότητα, πολλοί από μας είναι αγχωμένοι, στρεσαρισμένοι και κατηφείς. Το γεγονός ότι ένα μάθημα όπως αυτό έχει τόσο μεγάλο ενδιαφέρον, μιλά από μόνο του για το πόσο κουρασμένοι είναι οι φοιτητές και πόσο έχουν καταπιέσει τα συναισθήματά τους για να κυνηγούν συνεχώς επιτυχίες και στόχους» λέει η 19χρονη νεοεισαχθείσα Alannah Maynez.

Η διδασκαλία του μαθήματος «Ψυχολογία και Καλή Ζωή» μπορεί να κάνει τη διαφορά, δημιουργώντας στους φοιτητές το αίσθημα ότι είναι μέρος ενός κινήματος που δίνει τον καλό αγώνα για να μεταστραφεί η τοξική πλέον πανεπιστημιακή εμπειρία, σε μια υγιή κι ευχάριστη διαδρομή.

*Διαβάσαμε την είδηση στο www.nytimes.com