Γράφει η Μαρία Καλλίλα
Φτάνοντας στα αυτιά σου αυτή η είδηση, φτάνεις πολλές φορές ν’ αναρωτηθείς αν θα μπορούσες ν’ αντιμετωπίσεις την κατάσταση με τον ίδιο τρόπο, την ίδια ψυχραιμία κι αναπτύσσοντας τα ίδια συναισθήματα.
Ο 46χρονος Jack Keith, οδηγούσε στην παραλιακή λεωφόρο Pacific Coast το φορτηγό του, επιστρέφοντας από το πρωινό σέρφινγκ. Κάποια στιγμή, η προσοχή του αποσπάστηκε από τα τεράστια κύματα που έφταναν ως το δρόμο κι έχασε τον έλεγχο του οχήματος με αποτέλεσμα να παρασυρθεί στη λωρίδα για τους ποδηλάτες. Μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου άκουσε έναν δυνατό θόρυβο κι είδε να εκσφενδονίζεται στον αέρα ένας άνδρας.
«Θεέ μου τι έκανα; Τον σκότωσα;» αναφώνησε ο Keith κι έκανε αμέσως στην άκρη για να ειδοποιήσει το ασθενοφόρο.
Ο ποδηλάτης, Tom Sovilla, διεκομίσθει επειγόντως στο UCI Medical Center όπου διαγνώσθηκε με πολλαπλά κατάγματα σε όλο του το σώμα και δύο πολύ σοβαρά αιματώματα στο κεφάλι. Χαρακτηρίστηκε ως πολυτραυματίας και η κατάστασή του ήταν εξαιρετικά κρίσιμη.
Ο Keith συγκλονισμένος, δεν μπορούσε να πιστέψει αυτό που είχε συμβεί και προσπαθούσε μάταια να μάθει κάποια πληροφορία για την εξέλιξη της υγείας του ανθρώπου που είχε χτυπήσει. Δυστυχώς λόγω του ιατρικού απορρήτου δεν μπορούσε να μάθει τίποτε απολύτως.
Λίγες μέρες αργότερα κατάφερε να επικοινωνήσει με έναν από τους μάρτυρες του ατυχήματος που ήταν γνωστός με την οικογένεια του Sovilla κι έστειλε μέσω αυτού ένα μήνυμα στην οικογένεια του τραυματία, λέγοντας πόσο λυπάται για όλη αυτή την κατάσταση που δημιούργησε.
Πέντε μέρες αργότερα η σύζυγος του Sovilla, Jenette, έστειλε ένα μήνυμα στο κινητό του οδηγού όπου του έλεγε πως δεν κρατούσαν καμία κακία και μάλιστα προσεύχονταν για τον ίδιο, γιατί ήξεραν πως όλα έγιναν από μια κακιά στιγμή και καταλάβαιναν την αγωνία και το σοκ στο οποίο βρισκόταν εκείνος.
Σίγουρα ο Keith δεν μπορούσε να πιστέψει όσα διάβαζε, όπως δεν μπορούσε ποτέ να φανταστεί πως λίγες μέρες αργότερα ο Tom κι η οικογένειά του, θα τον καλούσαν στο νοσοκομείο.
«Με άφησαν άφωνο καλώντας με εκεί κι εκφράζοντας μου την ανησυχία τους για το δικό μου μετατραυματικό σοκ» δήλωσε ο Keith.
Έκτοτε ο Keith δεν έχει φύγει λεπτό από το πλευρό του Tom και μάλιστα διοργάνωσε έρανο, ώστε να βοηθήσει οικονομικά την οικογένεια για να καλύψει τα νοσήλια και τα έξοδα της αποθεραπείας που θα πάρει αρκετό καιρό. Μέχρι τώρα έχει μαζέψει 8.000 $ και προσπαθεί για το καλύτερο δυνατό για τον φίλο του όπως νιώθει πλέον τον Tom.
O Sovilla από την άλλη δίνει μαθήματα ανθρωπιάς και συγχώρεσης λέγοντας πως το να εστιάζεις και να εμμένεις σε άσχημες καταστάσεις, σου γεννάει μόνο άσχημα συναισθήματα που από τη μια τρώνε το μέσα σου κι από την άλλη, πληγώνουν τον άλλον και σε απομακρύνουν από εκείνον. Όταν το αντιληφθείς αυτό έχεις φτάσει πιο κοντά στο νόημα της συγχώρεσης, αποκτώντας έτσι πιο γρήγορα πνευματική και σωματική υγεία. Και συμπληρώνει η σύζυγός του, λέγοντας πως «θα μπορούσαμε να ζήσουμε θυμωμένοι και χολωμένοι για όσα άσχημα μας συμβαίνουν, αλλά γιατί να το κάνουμε αυτό; Σε τι θα βοηθούσε κάτι τέτοιο;»
Αλήθεια, σε τι θα βοηθούσε μια ζωή μέσα στο θυμό;