Γράφει η Μαρία Ξηντάρα
Πόσο εύκολο είναι να εξηγήσεις σε ένα παιδί ότι είσαι υπερ-ήρωας; Γιατί είσαι…
Πόσο εύκολο είναι να εξηγήσεις πως από την πρώτη στιγμή που βιώνεις τη μητρότητα δίνεις μάχη; Δίνεις μάχη για να κρατήσεις ισορροπίες με τον εαυτό σου και με το παιδί σου. Δίνεις μάχες ανάμεσα στα «θέλω» και στα «πρέπει». Δίνεις μάχη να το πείσεις να μάθει να τρέφεται σωστά, να επιβιώνει, να αντιδρά. Δίνεις μάχη να το μάθεις από το να περπατά μέχρι το να «στέκεται στα πόδια του». Δίνεις μάχη για να του βάζεις όρια, ώστε να μάθει το σεβασμό, να αποκτήσει παιδεία, να έχει αυτοπεποίθηση. Δίνεις μάχες κάθε μέρα…
Με το που ξυπνάς το πρωί ακούς «μαμά». Πάνε τα ξυπνητήρια. Ακούς μαμά κι αρχίζουν οι απαιτήσεις. Στην αρχή τα «θέλω γάλα», μετά τα «θέλω μια βόλτα» και μετά από χρόνια τα «σήμερα το βράδυ θα βγω, μην με περιμένεις».
Κι εσύ εκεί, να ψάχνεις τον τρόπο να ισορροπήσεις. Να κερδίσεις, όχι να επιβάλλεις αυτό που κρίνεις σωστό. Να πείσεις ποιο είναι το καλό και ποιο το κακό. Να έχεις την ψυχική υγεία να διαχωρίσεις το καλό από το κακό, χωρίς εγωισμούς και πείσματα αλλά με αντικειμενικότητα.
Η μητρότητα είναι μια διαρκής μάχη. Από εκείνες που επιλέγεις να δώσεις από τη στιγμή που ακούς μια δεύτερη καρδούλα να χτυπά μες στο κορμί σου. Από εκείνες που πάντα κερδίζεις, όταν κάθε βράδυ έρχεται η στιγμή που ακούς «ευχαριστώ μαμά», «σ’αγαπώ μαμά»… Από εκείνες που κερδίζεις όταν το βράδυ τα χέρια σου γεμίζουν τρυφερότητα με μια αγκαλιά. Από εκείνες τις καθημερινές που καταλαβαίνεις ότι όλο αυτό είναι ένας «πόλεμος» με το «μέσα» και το «έξω» σου, αλλά μπορείς να τον κερδίσεις.
Πώς; Με όλες αυτές τις καθημερινές σου προσπάθειες. Τις προσπάθειες που η μάνα δε θα κουραστεί ποτέ να κάνει και δε θα αναφωνήσει ποτέ «Ως εδώ ήταν!».
Οι καθημερινές μάχες της μητρότητας έχουν πολλές δυσκολίες κι εμπόδια, αλλά έναν νικητή. Εσένα…
