Γράφει η Ισμήνη Βυθούλκα
Οι οδικοί άξονες είναι ζωτικής σημασίας για τον άνθρωπο ήδη από τα αρχαία χρόνια, καθώς είναι απαραίτητοι για κάθε μετακίνηση. Μπορεί αυτό να έφερε ευημερία κι ανάπτυξη στην ανθρωπότητα, όμως στα σημεία που χωρίζουμε τεράστιες περιοχές στα δύο με κεντρικές οδικές αρτηρίες, προκαλούνται διαταράξεις στην πανίδα που φιλοξενούν.
Για να κρατηθεί όσο γίνεται περισσότερο η ισορροπία, εδώ και χρόνια κατασκευάζονται γέφυρες «άγριας φύσης». Τα περάσματα αυτά επιτρέπουν στα ζώα να ταξιδεύουν με ασφάλεια πάνω ή κάτω από πολυσύχναστους δρόμους, ενώ καλύπτονται από φυσική βλάστηση για τη διατήρηση των οικοτόπων τους.
Οι γέφυρες άγριας φύσης πρωτοεμφανίστηκαν τη δεκαετία του ’50 στη Γαλλία κι έγιναν δημοφιλείς σε όλη την Ευρώπη. Η καθεμιά από αυτές έχει το ιδιαίτερο σχήμα και το μέγεθος που είναι κατάλληλο για τα είδη που προστατεύει. Η Ολλανδία διαθέτει 66 από αυτές, συμπεριλαμβανομένης της μεγαλύτερης διαδρομής άγριας ζωής στον κόσμο.
Τα τελευταία 30 χρόνια η ιδέα έχει εξαπλωθεί κι έξω από την Ευρώπη, όπως η Βόρεια Αμερική κι η Αυστραλία. Μάλιστα, το εθνικό πάρκο Banff της Αλμπέρτα φιλοξενεί ένα ολόκληρο σύμπλεγμα 44 υπογείων περασμάτων και γεφυρών που βοηθά πάνω από 150.000 ζώα το χρόνο να βρουν το δρόμο τους, ενώ ένα κλιμακωτό πέρασμα στην Αυστραλία επιτρέπει τη μετανάστευση σε 50 εκατομμύρια κόκκινους κάβουρες.
Αυτές οι πρωτοβουλίες δε βοηθούν μόνο στην ισορροπία των ζωικών πληθυσμών, αλλά αποτρέπουν και τα εκατοντάδες ατυχήματα που συμβαίνουν όταν τα ζώα προσπαθούν να διασχίσουν τους δρόμους.
Ελπίζουμε να δοθεί μεγαλύτερη βαρύτητα στο σκοπό αυτό και σε άλλες χώρες.
*Φωτογραφία εξωφύλλου https://insh.world
