Το «νησάκι του Σικελιανού» στη Λευκάδα θυμίζει εξωτικό προορισμό

Γράφει η Μελίνα Αγγελάκη

Ένας μικρός επίγειος παράδεισος, που βρέχεται από τα νερά του Ιονίου, στέκεται σαν φρουρός στην είσοδο της Λευκάδας. Το νησί του Αγίου Νικολάου ή νησάκι του Σικελιανού, είναι ένα από τα πιο μαγευτικά τοπία που μπορεί να συναντήσει κανείς.

Επίπεδο σαν μια τεράστια αμμουδιά, μ’ ελάχιστη βλάστηση, περιτριγυρισμένο από κρυστάλλινα νερά όπου παιχνιδίζουν όλες οι αποχρώσεις του μπλε κάτω από το φως του ήλιου και μπουκέτα κρίνων στολίζουν το τοπίο, σκορπώντας παντού το άρωμά τους. Μια πρωτόγνωρη σιωπή επικρατεί σ’ αυτή την κουκίδα γης που ξεφύτρωσε, δίνοντας την εντύπωση πως ο σκοπός της ύπαρξής της είναι για να δώσει μια ανάσα οξυγόνου στον απέραντο βυθό που την αγκαλιάζει. Θα έλεγε κανείς πως κάποιος το κατασκεύασε με τόση λεπτομέρεια για ν’ αποτελέσει σκηνικό μιας πλούσιας παραγωγής του Hollywood.

Η φύση όμως κρύβει τα καλύτερα σκηνικά για να σαγηνεύει την ανθρώπινη ψυχή. Κάπως έτσι έμελε το συγκεκριμένο νησάκι να μαγέψει τον Άγγελο Σικελιανό και τη σύζυγό του Εύα, οι οποίοι λάτρεψαν τούτο τον τόπο κι έκαναν ό,τι ήταν δυνατόν για να τον αποκτήσουν. Δεν τα κατάφεραν όμως κι έτσι μοναδικός «ιδιοκτήτης» του νησιού που φέρει και τ’ όνομα του είναι το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου.

Κάτω από τη σκέπη του έζησαν για πολλά χρόνια, το ζευγάρι με λίγους ακόμη «συγκατοίκους», κυρίως ψαράδες και κάποιους ακόμη που τους βοηθούσαν στην καθημερινή τους ζωή και στο μεγάλωμα του γιου τους, ο οποίος γεννήθηκε εκεί. Χωρίς ιδιαίτερες πολυτέλειες μέσα σε μια σκηνή, κυκλοφορούσαν ημίγυμνοι κι άφηναν το νησί να έχει τον πρώτο λόγο στη ζωή τους. Εκεί ο Σικελιανός εμπνεύστηκε κι έγραψε τις ποιητικές του συλλογές, ζώντας μαζί με την Αμαζόνα του τον απόλυτο έρωτα, μένοντας μακριά από κάθε τι που θα μπορούσε να χαλάσει την εικόνα και τη γαλήνη της παραδεισένιας ζωής τους στο νησί του Άϊ-Νικόλα.

Σήμερα όποιος επισκεφτεί το νησί, θα δυσκολευτεί να φύγει, η ομορφιά του μοιάζει με Σειρήνα που σε υπνωτίζει και σε καθιστά για πάντα αιχμάλωτο. Αν ποτέ βρεθείς εκεί, ξάπλωσε στη λευκή αμμουδιά, κλείσε τα μάτια κι αφέσου να σε παρασύρει ο ερωτισμός που αποπνέει αυτός ο τόπος. Είναι άλλη μια «κληρονομιά» που άφησε ο Σικελιανός, για να την απολαμβάνει ο κάθε επισκέπτης στο πέρασμα του χρόνου.