Γράφει η Μελίνα Αγγελάκη
Ο Bruno Rafael Paiva, διδάσκει σ’ ένα σχολείο στη Βραζιλία, καλύπτοντας την άδεια ενός συναδέλφου του. Αντιμετωπίζοντας οικονομικά προβλήματα, η συγκεκριμένη θέση του έφερε ελπίδες ότι τα θέματά του θα έβρισκαν σύντομα λύση.
Δυστυχώς λόγω της γραφειοκρατίας το όνομά του δεν συμπεριλήφθηκε στον κατάλογο της μισθοδοσίας του εν λόγω σχολείου κι έτσι έμεινε απλήρωτος για δύο μήνες. Αναγκάστηκε μάλιστα να κοιμάται ακόμη και στο σχολείο για να μη γυρίζει στους δρόμους.
Οι μαθητές ενός από τα τμήματα που έκανε μάθημα, έμαθαν την κατάσταση που βίωνε ο Paiva κι αποφάσισαν να κάνουν κάτι για να του δώσουν μια «ανάσα». Μάζεψαν ένα σεβαστό ποσό από τα δικά τους χρήματα και του τα έκαναν δώρο, αγκαλιάζοντάς τον και λέγοντάς του πως είναι πολύ τυχεροί που τον έχουν δάσκαλο κι η συγκεκριμένη πράξη τους είναι το λιγότερο που θα μπορούσαν να κάνουν γι’ αυτόν. Μεταξύ δακρύων ο Paiva τους ευχαρίστησε μην πιστεύοντας αυτό που συνέβη.
Λόγω της γραφειοκρατίας και της χρονοβόρας διαδικασίας για να μπει το όνομα κάποιου στην μισθοδοσία ενός σχολείου, πολλοί εκπαιδευτικοί μένουν απλήρωτοι γι’ αρκετό καιρό κι αυτό δημιουργεί αρκετά προβλήματα, όπως δήλωσε ο ίδιος.
Όμως η συγκεκριμένη τάξη απέδειξε σε όλους ότι υπάρχει κοινωνική ενσυνείδηση και δεν αδιαφορούν όλοι για όσα συμβαίνουν γύρω τους. Ο Paiva είπε πως η αγάπη κι η συμπαράσταση που ένιωσε από τους μαθητές του #Κτιρίου 1 θα μείνουν για πάντα χαραγμένα μέσα του. Για τέτοιες πράξεις από τέτοιους μαθητές αξίζει τον κόπο να διδάσκει κανείς όσα θέματα κι αν αντιμετωπίζει. Τα παιδιά με τέτοιο ήθος είναι η ελπίδα ότι η ανθρωπιά δε χάνεται έτσι απλά.
Não sou de postar emoções pessoais. Mas essa foi muito forte e decidi dividir com amigos. Hoje quando entrei na sala do 1° #Edificações, a sala que mais dou aula e a mais danada kkkk, tive uma surpresa que realmente não estava preparado. Vai fazer dois meses e meio que dou aula e ainda não recebi nem mesmo o primeiro salário. Vida de professor não é fácil. O estado faz você trabalhar muito pra receber tudo de uma vez e você precisa segurar as pontas sozinho. Esse mês quando vi que não ia receber depois de um mês e meio de trabalho, vi tudo ficar preto, afundei na depressão preocupado e perdido sem saber como ia pagar as contas e ajudar minha família que está de mudança e com muitas das barreiras da vida. Esses alunos ficaram sabendo da minha situação financeira, minha dificuldade pra continuar na escola e por estar até dormindo em local emprestado já que não sou da cidade de Brejo santo, e sem me contar nada, correram atrás de comprar uma cesta da cacau show, fazer uma Rifa, correr que nem doidos pra poder vender todas na escola e arrecadar 400 reais para me ajudar. Tenho muitas salas que amei de coração ser professor, mas nunca nenhuma sala demonstrou tamanho amor, ajuda e carinho por meu trabalho de professor como o 1° #Edificações fez hoje. São alunos como eles, que me fazem ainda acreditar na Educação do país, acreditar no amor ao próximo, na compaixão de se colocar no lugar do próximo, e acreditar principalmente, no respeito e amor do aluno para com o #Professor de sua escola. MUITO OBRIGADO 1° EDIFICAÇÕES!!!VOCÊS SÃO O FUTURO QUE EU QUERO SEMPRE ACREDITAR ??❤️❤️❤️❤️❤️PS: Se pudesse compartilhava esse vídeo pra todo Brasil ver que existem sim muitos alunos que respeitam, amam e são gratos ao professor que tem na sua escola. Quem quiser pode compartilhar ^ ^PS 2: Desculpem a cara de chorão parecendo uma criança de 8 anos. kkkkkkkkk
Posted by Bruno Rafael Paiva on Tuesday, 15 May 2018
