Γράφει η Ισμήνη Βυθούλκα
Το 2004 ο Jason deCaires Taylor που ήταν τότε 29 ετών, εργαζόταν ως δάσκαλος κατάδυσης στην Grenada. Είχε σπουδάσει γλυπτική αλλά ποτέ δε βρήκε το κουράγιο να προσπαθήσει να ζει μόνο από τα εισοδήματά του ως καλλιτέχνης.
Ένα χρόνο αργότερα κλείνοντας τα 30 αισθάνθηκε πως δεν ήθελε να παραμείνει δειλός για την υπόλοιπη ζωή του κι αποφάσισε να βάλει σε εφαρμογή την ιδέα του.
Μίλησε με την κυβέρνηση, το καταδυτικό κέντρο που εργαζόταν και με θαλάσσιους βιολόγους ώστε να πραγματοποιήσει το σχέδιό του φτιάχνοντας μια υποβρύχια έκθεση γλυπτών.
Όταν άρχισε να την υλοποιεί, έριχνε κατά διαστήματα τεράστια τσιμεντένια γλυπτά στη θάλασσα βυθίζοντάς τα στον ωκεανό σε περιοχές με άγονο πυθμένα.
Η γενική ιδέα ήταν να τοποθετήσει ευφάνταστα αντικείμενα κάτω απ’ το νερό όπου οι ακτίνες του φωτός θα παιχνίδιζαν ανάμεσά τους κι η άλγη, τα κοράλλια κι άλλα θαλάσσια πλάσματα θα μπορούσαν να κατοικήσουν σ’ αυτά.
Τα τελευταία απ’ τα έργα του είναι μισοτελειωμένα, αφήνοντας τον ωκεανό να δώσει τη δική του μορφή σμιλεύοντας το άλλο μισό τους.
