Γράφει η Μαριάμ Πολυγένη

Η Μάρω Βαμβουνάκη, είναι ο άνθρωπος που επιλέξαμε να εγκαινιάσει τη στήλη των συνελέξεων . Οι συνελέξεις, είναι συνεντεύξεις που δημιουργούνται από λέξεις που δίνουμε στον καλεσμένο μας, με σκοπό να μάθουμε περισσότερα για τα συναισθήματα του ανθρώπου που θαυμάζουμε, γιατί όσους θα φιλοξενήσει αυτή η στήλη τους θαυμάζουμε. Με διαφορετικό τρόπο ο καθένας, καταφέρνει να μας «αγγίζει» με τα λόγια του ή τη δουλειά του και να μας εμπνέει.

Γεννημένη στα Χανιά, με σπουδές Νομικής και Ψυχολογίας, η Μάρω Βαμβουνάκη, μας εμπνέει μέσα από τα βιβλία της, τις συνεντεύξεις της, τα άρθρα της, ακόμη και τον προσωπικό της λογαριασμό στο facebook. «Κάθε αίσθηση αναζητά τις υπόλοιπες για να λειτουργήσει» έχει δηλώσει σε μια από τις συνεντεύξεις της και κάπως έτσι κι εμείς, θ’ ανακαλύψουμε μέσα από τις λέξεις, τρόπους, ανθρώπους και πράγματα που της δημιουργούν θετικά ή αρνητικά συναισθήματα και συνθέτουν αυτόν τον πλούσιο ψυχικό κόσμο της…

Η Μάρω Βαμβουνάκη διάλεξε 20 από τις 50 λέξεις μας και μοιράζεται τα συναισθήματά της μαζί μας

Αγαπώ, κι όταν σου λέω «σ’ αγαπώ» είναι σαν να σου λέω «δε θα πεθάνεις ποτέ». Αγαπημένη φράση άλλου.

Ευγνωμονώ με το ελάχιστο και για πάντα, δε θέλω να με ευγνωμονούν, όμως οι αγνώμονες καθόλου δε μου αρέσουν.

Γοητεύομαι σε θεατρικές παραστάσεις και στις αγρυπνίες της εκκλησίας μας.

Συγχωρώ μεν, αλλά ξέρω τώρα πια τι μπορεί να κάνει, που μπορεί να φτάσει, εκείνος που συγχώρησα.

Φοβάμαι πολύ τον σωματικό πόνο.

Απολαμβάνω τα ωραία μυθιστορήματα και τις σοκολάτες.

Ελπίζω κι από απελπισία κάποιες φορές.

Οργίζομαι με τους βλάκες που δεν είναι κατά βάθος βλάκες.

Αμφιβάλλω όλο και περισσότερο για πολλά, αμφιβάλλω σαν έφηβη και σαν γριά.

Χαίρομαι υπερβολικά εύκολα, σαν πρώτη αντίδραση σχεδόν σε κάθε τι.

Εμπνέομαι από τη νύχτα, την πάχνη και το χιόνι, ακόμα και σε φωτογραφίες.

Κουράζομαι με τους φλύαρους που λένε και ξαναλένε γνωστά και κοινότοπα.

Απογοητεύομαι σχετικά συχνά, γιατί έχω ροπή να γοητεύομαι εύκολα.

Σοκάρομαι με τη σκληρότητα και την ανευθυνότητα εις βάρος μικρών παιδιών.

Μπερδεύομαι σε ό,τι έχει να κάνει με αριθμούς. Από μικρή δεν συγκρατούσα αριθμούς, άθλια μαθήτρια στα μαθηματικά.

Βασανίζομαι με μάταιες αγωνίες για όσους αγαπώ, ενώ τελικά σπάνια επαληθεύονται. Το παλεύω!

Νοσταλγώ τυραννικά τα Χανιά και τη Ρόδο.

Δεν μεθώ ποτέ.

Ανυπομονώ γενικά με κάθε αναμενόμενο, έχω άθλια σχέση με την υπομονή και την καρτερία.

Αισθάνομαι και μόνο αισθάνομαι, ελάχιστα σκέφτομαι.

Λυπάμαι με τη φθορά ανθρώπων, με τον χρόνο πάνω τους που εντέλει δεν τους φώτισε, αλλά τους σκοτείνιασε, που γερνούν αντί να μεγαλώνουν.