Γράφει η Γεωργία Δρακάκη

Αν υποθέσουμε ότι ξεχνάμε την επικρατούσα –και, δυστυχώς ή ευτυχώς, σωστή- άποψη ότι άλλο ο άνθρωπος κι άλλο ο καλλιτέχνης, μπορούμε να μας επιτρέψουμε μια ονειροπόληση σε ένα σύμπαν όπου θα ισχύει ακριβώς το ανάποδο. Όσο γλυκιά φωνή έχει ένας αοιδός, τόσο τρυφερή είναι και η ψυχή του, όσο σκοτεινά και μυστήρια γράφει μια ποιήτρια, τόσο υπέροχα δυσπρόσιτη είναι κι ως γυναίκα.

Άραγε πώς να ήταν ως άνθρωποι, ως άντρες μερικοί από τους αγαπημένους μας ποιητές; Να ήταν αυτό που αποκάλυψαν μέσω της τέχνης τους ή κάτι άλλο εντελώς; Ή μήπως ένα κράμα υπέροχο και, ίσως, πολύ πιο ενδιαφέρον;

Ας αυθαιρετήσουμε κι ας υποθέσουμε, πλάθοντας σκηνές ενός φανταστικού ραντεβού μαζί τους.

Οδυσσέας Ελύτης

Ραντεβού σε κάποιο ψαροχώρι της Ελλάδας. Ούζο, ντομάτα, λάδι, ψωμί. Ζεστά χέρια, πλατύ χαμόγελο, πιάνει φιλίες με τους σφουγγαράδες και τις μυστικές γοργόνες του Αιγαίου.  Λαγνεία ανακατεμένη με ρομαντζάδα.

Φερνάντο Πεσσόα

Καφές και σοκολάτα σε χάνι πορτογαλέζικο. Μια γριά τραγουδίστρια μουρμουρίζει σκοπό παραδοσιακό. Σου χαϊδεύει τα χέρια απαλά και δε μιλάει πολύ. Σε κοιτάζει κι αλλάζει διαθέσεις στο λεπτό. Στιγμιαία, χαμογελά και κάτι πάει να σημειώσει. Καρδιοχτύπι.

Νίκος Καββαδίας

Συνάντηση στην πρύμνη κάποιου μεγάλου σαπιοκάραβου και πιάνετε λιμάνι ανατολικό. Τσιγάρο στο στόμα και τσαντίλα. Σφιχτά, τραχιά αγκαλιάσματα. Μυρωδιά πετρελαίου στο γιακά του πουκαμίσου και νύχια μαυρισμένα. Οκάδες αλάτια στα χνώτα του.

Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες

Υπόγεια ταβέρνα αργεντίνικη κι ένα ζευγάρι χορεύει τάνγκο. Μυρωδιά ψημένου κρέατος, κόκκινο κρασί στην άκρη της γλώσσας. Φιλιά ατελείωτα και ψιθυρίσματα ιστοριών από τα παλιά. Ανατριχίλα στην βάση της πλάτης. Τον ερωτεύεσαι αμέσως.

Πάμπλο Νερούδα

Μέσα στο τρένο, ξαπλώνεις πάνω του. Πλέκει τα μαλλιά σου, σου γλυκοτραγουδά. Ακούς τη φωνή του μακρινή και σου αρέσει. Σε γλυκομπερδεύει που σε βλέπει σα μάνα, σαν ερωμένη, σαν αδελφή. Πηγαίνετε σε άγνωστο τόπο κι όμως αισθάνεσαι ασφάλεια.

Τάσος Λειβαδίτης

Μεγάλος περίπατος στο κέντρο μιας επαρχιακής πόλης. Αστέρια φωτεινά από πάνω κι αυτός σου τα δείχνει. Χέρι- χέρι κι αστέρι- αστέρι. Έχει μονίμως μια διάθεση νοσταλγική μπλεγμένη παράδοξα με την αισιοδοξία. Σε αναστατώνει ευχάριστα. Του αρέσει να του κρατάς το πρόσωπο όταν τον φιλάς.

Μανόλης Αναγνωστάκης

Σε παγκάκι πλατείας σκοτεινής πίνετε και καπνίζετε σιωπηλοί. Όταν αρχίσει η κουβέντα, δύσκολα σταματά. Μιλά με πάθος. Σε αγαπά με πάθος. Τον αγαπούν οι φίλοι του. Καμαρώνεις γι’ αυτόν, μα η ζωή του δεν μπορεί να είναι ταγμένη στον έρωτά σου και λιγάκι πικραίνεσαι.

Τζον Κητς

Τον επισκέπτεσαι στο υγρό του, λονδρέζικο δωμάτιο, του πας λουλούδια για να του φτιάξεις τη διάθεση. Αισθάνεται συνεχώς σωματική αδυναμία. Τον χαϊδεύεις στην πλάτη. Τον νιώθεις ευτυχισμένο κοντά σου. Προσφέρεται να σου φτιάξει τσάι. Δέχεσαι με χαρά.

Κώστας Καρυωτάκης

Μεγάλο, ηλιόλουστο καφενείο στην Αθήνα κι αυτός ανακατεύει τα χαρτιά του. Του κλείνεις τα μάτια, του κάνεις έκπληξη, αυτός γελάει δυνατά. Πώς μπορεί; Χθες το βράδυ πάλι δε μιλιότανε. Σε παίρνει από το καφενείο και πηγαίνετε να κάνετε έρωτα στο ξέστρωτο κρεβάτι του μικρού του σπιτιού.

Αρθούρος Ρεμπώ

Αμούστακος και ξαπλώνει μαζί σου σε ανοιξιάτικο λιβάδι του γαλλικού νότου. Φοράει τρύπια παπούτσια και δε σταματά να σου απαγγέλλει. Έχει καινούργιες ιδέες, είναι ανήσυχος. Σε φιλά μαυλιστικά στο λαιμό. Κλείνεις τα μάτια από ευχαρίστηση.